Δίκτυο «Ανένταχτων» Αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ
Για την Επικοινωνία, Δικτύωση και Ισότιμη Συμμετοχή των μη ενταγμένων σε συνιστώσες
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
 | xyz στη ΣΥΡΙΖΑ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ |
 | Φάνης Γκαραγκούνης στη Γιατί δεν συμμετέχουμε στην Πα… |
 | Ένας στη Γιατί δεν συμμετέχουμε στην Πα… |
 | Κωνσταντινου Βαγγέλη… στη Αίτημα παρακολούθησης των συνε… |
Δίκτυο "Ανένταχτων" Αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ 
Συντρόφισσες, Σύντροφοι
Σε αυτόν εδώ τον χώρο, θα βρισκόμαστε σε έναν συνεχή, άμεσο και αδιαμεσολάβητο διάλογο-συζήτηση.
Είναι το “σαλόνι” μας.
Συγκεντρώστε τις σκέψεις και τις ιδέες σας και ας τις μοιραστούμε όλοι μαζί.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Με το κείμενο που μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα μας χαιρετίζουμε τα αποσπάσματα από το κείμενο συμπερασμάτων της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ που αναφέρονται στην ανάγκη για «παραπέρα αριστερή επεξεργασία μιας αριστερής προοδευτικής λύσης στο πρόβλημα της χώρας…» και αποφασίζεται «το βάθεμα των προγραμματικών επεξεργασιών με τη διαμόρφωση ενός συνοπτικού πολιτικού σχεδίου, που θα επιβεβαιώνει το στρατηγικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας….»
Στο ίδιο κείμενο χαιρετίζουμε, επίσης, την παραδοχή ότι ουσιώδης προϋπόθεση γι’ αυτόν τον πολιτικό στόχο είναι «η ενεργοποίηση των χιλιάδων αγωνιστών που βρίσκονται έξω από τις οργανώσεις αλλά αναγνωρίζουν ως πολιτική τους εκπροσώπηση τον ΣΥΡΙΖΑ και θέλουν να συμμετάσχουν στις συλλογικές διαδικασίες του»
Όμως, οι θετικές αυτές αναφορές δεν ακυρώνουν τις ανησυχίες μας σχετικά με το ζήτημα αν και με ποιόν συγκεκριμένο τρόπο οι χιλιάδες αυτοί αγωνιστές θα συμμετάσχουν στη διαδικασία διαμόρφωσης του «πολιτικού σχεδίου στο οποίο αναφέρεται η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ή αντίθετα αν το σχέδιο αυτό θα διαμορφωθεί αποκλειστικά από τις συνιστώσες και θα είναι τελικά ένα προϊόν συμβιβασμού ανάμεσά τους.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Είμαι αντίθετος σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, γιατί πιστεύω ότι ένα πολιτικό σχέδιο που θα διαμορφωθεί από τα πάνω- χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή των μελών του ΣΥΡΙΖΑ (ενταγμένων στις συνιστώσες ή ανένταχτων)- δεν αντανακλά το βασικό χαρακτηριστικό της οργάνωσής μας που είναι ο κινηματικός της χαρακτήρας. Ένα σχέδιο που δεν θα είναι προϊόν δημοκρατικών διαδικασιών και συμμετοχής όσων θέλουν να συμμετέχουν στις συλλογικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ, καθιστά αυτές τις διαδικασίες κενές περιεχομένου και οδηγεί χιλιάδες αγωνιστές στην απογοήτευση και στην αποστράτευση. Η δημιουργία τοπικών και κλαδικών επιτροπών που θα επεξεργαστούν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει μια σειρά από αναπάντητα ερωτήματα. Ποιοι και πώς θα συμμετάσχουν σ’ αυτές; Τα μέλη τους θα διορίζονται από τις συνιστώσες με την προσθήκη κάποιων ανένταχτων που αντικειμενικά θα εκπροσωπούν μόνο τον εαυτό τους; Οι τελικές αποφάσεις θα συνεχίσουν να παίρνονται ομόφωνα; Θα επικοινωνούν και πως με τις τοπικές Γενικές Συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ; Τα ερωτήματα αυτά θα πρέπει να απαντηθούν άμεσα αν θέλουμε να διατηρηθεί η εμπιστοσύνη και η φερεγγυότητα του ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια και στις συνειδήσεις όλων εκείνων που ελπίζουν και βασίζονται στην ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Πιστεύω ακράδαντα, ότι οι τοπικές Συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν και πρέπει να παίξουν καθοριστικό ρόλο τόσο στη διαμόρφωση της θεματολογίας στην πορεία εξειδίκευσης των θέσεών μας, όσο και στη λήψη των τελικών αποφάσεων. Για τον λόγο αυτό οι επιτροπές θα πρέπει να είναι ανοικτές σε όσους και όσες επιθυμούν να συμμετάσχουν σ’ αυτές και το δηλώνουν στις τοπικές τους συνελεύσεις. Αν έτσι δημιουργηθεί μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων, το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με τη δημιουργία υποομάδων. Το σημαντικότερο, όμως ζήτημα- κατά τη γνώμη μου- είναι τα τελικά κείμενα των ομάδων με όλες τις απόψεις που έχουν εκφραστεί σ’ αυτές, να υποβάλλονται – εκτός από τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ- και στις τοπικές Συνελεύσεις, οι οποίες θα τα συζητούν και θα τοποθετούνται με ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες. Επίσης, θα δημοσιεύονται στο διαδύκτιο, ώστε να αποτελούν αντικείμενο διαλόγου και προβληματισμού ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Είναι σαφές ότι με τον τρόπο αυτό η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πολιτικά υποχρεωμένη να λάβει τις επικρατούσες απόψεις σοβαρά υπόψη της, πριν πάρει τις οριστικές της αποφάσεις. Την ίδια στιγμή θα δημιουργήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον των συνιστωσών του, αλλά και των μελών του και θα ανοίξουμε δίαυλο επικοινωνίας και διαλόγου με τους εργαζόμενους και το μαζικό κίνημα..
Δεν διεκδικώ το αλάθητο με τις απόψεις μου αυτές. Όμως πιστεύω ότι προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να στραφούμε κατά τη διαμόρφωση του πολιτικού μας σχεδίου, αν θέλουμε, με όχημα το μαζικό πολιτικό κίνημα, να αλλάξουμε τους πολιτικούς συσχετισμούς, να ανατρέψουμε τον νεοφιλελευθερισμό και να μετασχηματίσουμε τελικά την κοινωνία. Διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να αποκρούσουμε πειστικά τις σειρήνες του κατεστημένου να βάλλουμε «νερό στο κρασί μας» και να διαχειριστούμε με το ΠΑΣΟΚ την κρίση του συστήματος, προκειμένου να ανατρέψουμε την κυβέρνηση Καραμανλή. Έτσι όμως, όχι μόνον δεν θα ανατρέψουμε την ουσία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, αλλά θα έχουμε στο τέλος συντελέσει στη διατήρησή της και στην ήττα του μαζικού λαϊκού κινήματος., όπως αυτό συνέβη στη γειτονική μας χώρα, την Ιταλία
Καλημέρα και χαίρομαι που σας συναντώ.
Διάβασα το κείμενο του Χρήστου Ρουμπάνη και θα ήθελα να σημειώσω κάποιες σκέψεις που μου γεννήθηκαν σχετικά με αυτά που γράφει.
Στις συνθήκες του κόσμου που ζούμε και τις συγκρούσεις δεινοσαύρων, για την παγκόσμια κυριαρχία, που παρακολουθούμε, επιβάλεται, νομίζω, να μιλάμε όσο πιο καθαρά γίνεται. Είναι κατανοητό πως όποιος έχει καεί στον καφέ φυσάει και το γιαούρτι και ο λόγος εδώ για τις δημοκρατικές διαδικασίες και η αγωνία γι’ αυτές.
Δεν τις υποτιμώ αυτές τις αγωνίες και πιστεύω ότι είναι σωστό να επαγρυπνεί κάποιος διαρκώς για τη διαφύλαξη της δημοκρατίας. Θέλω όμως να θέσω ένα ερώτημα: Υπάρχει τίποτα πιο δημοκρατικό από την αυτοοργάνωση ανθρώπων που συμφωνούν, σε μια δεδομένη στιγμή, πάνω σε μια πολιτική πλατφόρμα;
Σκέφτομαι ότι η αντίθεση μεταξύ «συνιστωσών» και «ανένταχτων» υπάρχει μεν αλλά δεν είναι και τόσο σοβαρό ζήτημα ώστε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε αυτήν. Σε σχέση με τις πολιτικές εξελίξεις, πρόκειται για δευτερεύουσα αντίθεση και μπορεί κάλλιστα να ξεπεραστεί με πολιτικό τρόπο. Και εξηγούμαι: Το ζήτημα δεν είναι -ποτέ δεν ήταν- οργανώσεις και συνελεύσεις που θα στηθούν με την ευλογία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οργανώσεις και συνελεύσεις ανθρώπων που αποφασίζουν την αυτοοργάνωσή τους στη βάση της ιδεολογίας και της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Ανθρώπων που θα διεκδικήσουν την συμμετοχή τους στη διαμόρφωση αυτής της πολιτικής. Έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί και η ισοτιμία και η δημοκρατία αλλά και η «ευλογία» της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ γιατί -ας μην το ξεχνάμε- στην πολιτική αυτό που μετράει είναι ο συσχετισμός των δυνάμεων.
Προέχει πολιτικά να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ οργανωτική υποδομή και οργανωμένη υποστήριξη ώστε να διατηρήσει τις δυνάμεις που προσελκύονται από αυτόν σήμερα και να δημιουργηθεί η βάση για πιο αποτελεσματική πολιτική δράση.
Φιλικά
Κωνσταντινου Βαγγέλης |vangelis.konstantinou@gmail.com | vkonstantinou.blogspot.com | IP: 212.205.133.3
σύντροφοι, πρέπει να βρούμε τρόπο αντίστασης εναντίον του Νομοθετήματος που ετοιμάζει η Κυβέρνηση εναντίον των blog και της ελεύθερης διάδοσης της σκέψης και του λόγου.
Να αναλάβουμε πρωτοβουλία κινητοποίησης των bloggers και του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση.
Τα blogs είναι χώρος προνομιακός για την ελεύθερη καταγραφή σχολίων, απόψεων, κριτικής και ελέγχου των κάθε μορφών εξουσίας.
Είναι ο χώρος που μέχρι σήμερα είχε υποτιμήσει η Κυβέρνηση.
Ετοιμάζει άλλωστε και “επίθεση” με Γαλάζιους bloggers
Απρ 2, 11:37 π.μ.
Με αφορμή την παρέμβαση του σ. Κασάπη
Προφανώς και το πρόβλημα δεν πρέπει να τίθεται ως αντίθεση συνιστωσών και ανένταχτων μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ . Τίθεται όμως ως αντίθεση ανάμεσα στην άμεση και τη διαμεσολαβημένη δημοκρατία. Σ’ αυτό το ερώτημα η Πανελλαδική σύσκεψη δεν απάντησε.
Φυσικά και οι τοπικές επιτροπές είναι μορφές αυτοοργάνωσης με βάση την πολιτική γραμμή και το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μόνον μέχρι το τοπικό επίπεδο. Ότι γίνεται τοπικά ανεβαίνει προς τα πάνω μόνο μέσω των συνιστωσών, άρα μόνον με τη χρήση της διαμεσολαβημένης δημοκρατίας (;) . Εγώ π.χ. που είμαι ανένταχτη που θα υποβάλλω μια ιδέεα που τυχόν έχω για κάποια κεντρική δράση ; (π.χ. θα μπορούσε κάτι να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στον κινέζικο και θιβετιανό κατά την πορεία της ολυμπιακής φλόγας).
Όταν λέμε ότι η πολιτική πρέπει να χαράσσεται και «από τα κάτω προς τα πάνω » δεν εννοούμε μόνον το αυτονόητο δικαίωμα των κάτω να κάνουν έλεγχο στους πάνω «μην τυχόν λοξοδρομήσουν», αλλά και την αναγκαιότητα να πλουτίζεται η κεντρική πολιτική από τις εμπειρίες και τις ιδέες των χιλιάδων. Δεν μας φτάνει ένας ΣΥΡΙΖΑ που αναμασά μια σωστή «γραμμή», θέλουμε μια «πλούσια γραμμή». Δεν μας φτάνει ένας ΣΥΡΙΖΑ που κάποιο επιτελείο του διαμορφώνει τις «τέλειες» προγραμματικές θέσεις π.χ. για την παιδεία. Θέλουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα διαμορφώσει θέσεις για την παιδεία μέσα απο μια διαδικασία συζήτησης και διαλόγου με όλα τα μέλη του, αλλά και με τις μαζικές οργανώσεις στο χώρο της Παιδείας, κι ας μην είναι και τόσο «τέλειες». Θα ξεκινήσει μια τέτοια διαδικασία εμπλοκής όλου του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της κοινωνίας για τη διαμόρφωση του πολιτικού προγράμματος που θα παρουσιαστεί στη δεύτερη σύσκεψη του φθινοπώρου ; ή θα κληθούμε όλοι απλά να επικυρώσουμε το αποτέλεσμα ισορροπιών ανάμεσα στις «σοφές» συνιστώσες ;
Γεια χαρά σε όλους
Η απόπειρα συγκρότησης δικτύου ανένταχτων αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται σε καμία περίπτωση ως αντιπαραθετική με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ή ως προσπάθεια συγκρότησης μιας ιδιότυπης «συνιστώσας ανεντάχτων» εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Η προσπάθεια δικτύωσης των ανένταχτων είναι προιόν ενός προβληματισμού που αναπτύχθηκε έντονα τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια των εργασιών της Πανελλαδικής Σύσκεψης και ο οποίος αφορούσε
– στον τρόπο με τον οποίο θα προχωρήσει η οργανωτική συγκρότηση και η διαμόρφωση πολιτικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ «από τα κάτω»
– στο ρόλο των ανένταχτων αριστερών μέσα σαυτή τη διαδικασία
Ζητούμενο κατά τη γνώμη μου είναι αυτή η δικτύωση να αποτελέσει ένα ανοιχτό δίαυλο πληροφόρησης, ανταλλαγής απόψεων και εμπειριών όλων των ανένταχτων αριστερών που δραστηριοποιούνται στο ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το πώς διαμορφώνονται τα παραπάνω ζητήματα μετά την Πανελλαδική Σύσκεψη που έθεσε και επίσημα στο κείμενο συμπερασμάτων το ζήτημα της οργανωτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Να αποτελέσει ένα δίκτυο επικοινωνίας σχετικά με το πώς εξελίσσεται η συγκρότηση των τοπικών, κλαδικών και θεματικών επιτροπών, της λειτουργικής τους σύνδεσης με τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και τελικά σχετικά με το ρόλο τους στη διαδικασία συγκρότησης πολιτικού προγράμματος.
Να αναδείξει και να επισημάνει το ρόλο που καλούνται να διαδραματίσουν σε αυτό το πλαίσιο οι ανένταχτοι αριστεροί που αυτοπροσδιορίζονται ως ενταγμένοι στο ΣΥΡΙΖΑ και που δεν επιθυμούν να ενταχθούν ξεχωριστά σε κάποια συνιστώσα.
Να καλέσει τους ανένταχτους αριστερούς να δραστηριοποιηθούν στο ΣΥΡΙΖΑ όχι για να παίξουν ένα διακοσμητικό ρόλο και να αποτελέσουν ένα είδος άλλοθι ανοίγματος του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία, αλλά για να πλουτίσουν το ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τις τοπικές/κλαδικές συνελεύσεις και τις θεματικές επιτροπές του με τις δικές τους ιδέες και να συμβάλουν ουσιαστικά στο πρόγραμμα και τη δράση του.
Να διασφαλιστεί τελικά η ευρύτερη δυνατή συμμετοχή μέσα στις συνελεύσεις, η θεσμοθέτηση και λειτουργία τους στην πράξη, γεγονός που θα αποτελέσει μοχλό πίεσης και θα αναδείξει από μόνο του την ανάγκη να ακουστούν και να συμμετάσχουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ όλοι όσοι δραστηριοποιούνται μέσα σε αυτόν.
Η ανάγκη της συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ και του προγράμματος του μέσα στην κοινωνία τίθεται κατά τη γνώμη μου πλέον πιο επιτακτικά λόγω και της διαμόρφωσης νέων δεδομένων σχετικά με το πώς αντιλαμβάνεται ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων το ρόλο της πολιτικής του συμμετοχής και ένταξης. Οι εποχές της στράτευσης στη γραμμή του κόμματος έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Και όσο εύκολο είναι να προσελκύσεις ένα κόσμο που έλκεται τόσο από την ιδέα του ενοποιητικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τις πολιτικές του θέσεις, εξίσου εύκολο είναι να τον χάσεις, αν προσπαθήσεις να τον εντάξεις στα γνωστά και αποτυχημένα σχήματα συμμετοχής-επικύρωσης ειλημμένων αποφάσεων.
Νομίζω πως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να αποκτήσει ουσιαστικό ρόλο η βάση του ΣΥΡΙΖΑ από το να συμμετάσχει μαζικά στις συνελεύσεις, να τους δώσει πραγματική υπόσταση και λειτουργία, έτσι ώστε η φωνή της να φτάνει τόσο δυνατά στα κεντρικά όργανα που να ξεπεραστούν από τα πράγματα οι όποιες «εσωτερικές αντιστάσεις».
Θεωρώντας ότι οι ανένταχτοι έχουν πολλά να προσφέρουν στην κατεύθυνση αυτή, ελπίζω αυτή η προσπάθεια που ξεκινάει να αγκαλιαστεί από όσο το δυνατόν περισσότερο ανένταχτο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ.
«Το ζήτημα δεν είναι -ποτέ δεν ήταν- οργανώσεις και συνελεύσεις που θα στηθούν με την ευλογία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οργανώσεις και συνελεύσεις ανθρώπων που αποφασίζουν την αυτοοργάνωσή τους στη βάση της ιδεολογίας και της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ»
Και ποια είναι η διαφορά;
Είτε στην μια είτε στην άλλη περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει τον ίδιο ρόλο. Η χάραξη πολιτικής και ιδεολογικών γραμμών δεν αποτελεί ευθύνη της «αυτό-οργάνωσης» αλλά εκλαμβάνεται μόνο ως συνεισφορά σε ένα ευρύτερο προβληματισμό.
Αν μια αυτό-οργάνωση αποφανθεί στο ιδεολογικό τομέα διαφορετικά από ότι η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να διαφοροποιείται στο πολιτικό σκέλος δεν θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ «κατασταλτικά» ή ακόμα και «διοικητικά» να επιβάλει την βάση της ιδεολογίας του, που όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι μια γενική ιδεολογικά βάση μιας ευρύτερης Αριστεράς αλλά μια συνισταμένη των ρευμάτων που το συγκροτούν;
Το ζήτημα είναι, για να πορευτείς ως πολιτικό κόμμα σε μια διαφορετικού τύπου διεκδίκηση της κυβερνητικής διαχείρισης του Κράτους, και να επιβάλεις την σοσιαλιστική του ανατροπή ( όταν λέμε μετασχηματισμό, εννοούμε την προοδευτική καταστροφή του καπιταλιστικού Κράτους και την προοδευτική του μετατροπή σε σοσιαλιστικό), και να κάνεις αυτήν την ανατροπή με κινηματικούς όρους που όμως προϋποθέτει ότι διατηρείς την κινηματική σου φυσιογνωμία και στο επίπεδο της ιδεολογίας αλλά και στο επίπεδο της πολιτικής, θα πρέπει να αποδεσμευτείς από την Κορπορατιστική διάταξη των δυνάμεών σου και να επιτρέψει στην κοινωνία να βρει το δρόμο της μέσα από τον πολιτικό της μετασχηματισμό, αναγνωρίζοντας της ρόλο και έργο. ισοδύναμο με εκείνον του πολιτικού σου υποκειμένου.
Επομένως μπορείς να καθοδηγήσεις την αυτό-οργάνωση των πολιτών προσδιορίζοντας τις βασικές αρχές της ιδεολογικής σου αρχιτεκτονικής αλλά χωρίς την διάθεση σου να τους υποβάλεις την πολιτική σου δράση ως προαπαιτούμενο που θα τους νομιμοποιήσει ως συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Διαφορετικά, τι θα προσφέρεις διαφορετικό από αυτό του ΠΑΣΟΚ και της «αυτό-οργάνωσης» Παπανδρέου;
Γεια σας συντρόφισες και σύντροφοι. Λίγες σκέψεις και από εμένα. Μετά την πανελλαδική σύσκεψη και την συμφωνία που κάναμε εκεί να αναλάβει μία ομάδα συντρόφων – ισών τη δημιουργία μιας δικτύωσης για να διευκολύνουμε την επικοινωνία όσων από εμας δεν είμαστε ενταγμένοι σε συνιστώσες, περίμενα το επόμενο βήμα, το οποίο από ότι βλέπω δεν άργησε και πολύ. Ένα μπράβο είναι το λιγότερο που αξίζουν όσοι – ες συνέβαλαν στη δημιουργία αυτής της σελίδας ηλεκτρονικής επικοινωνίας.
Στο θέμα τώρα που απασχολεί όλους μας. Ειναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με το σημερινό τρόπο λειτουργίας του έχει έλλειμα δημοκρατίας. Οι οργανωμένοι σε συνιστώσες ορίζουν τους εκπροσώπους τους στην κεντρική γραμματεία, ενώ οι μη οργανωμένοι <> από κάποιους συντρόφους για τους οποίους και ανεξάρτητα της άποψης του κάθένα μας για την προσωπική και πολιτική τους αξία, αρκεί να πούμε ότι έχουν οριστεί με αυθαίρετο τρόπο και δεν εκπροσωπούν επί της ουσίας κανέναν άλλο πάρα μόνο τον εαυτό τους. Αυτό εκφράστηκε με ξεκάθαρο τρόπο και στην τοπική συνέλευση του Ναυπλίου, στην οποία συμετείχα και σε μία σειρά από άλλες τοπικές συνελεύσεις από τις οποίες έχω εικόνα και φυσικά και στην συνδιάσκεψη της Αθήνας.
Η άποψη τώρα που μπαίνει από κάποιες πλευρές ότι η εκπροσώπηση θα υπάρχει σε τοπικό επίπεδο και στις επιτροπές που θα υπάρχουν στις γειτονιές, πόλεις ή νομαρχίες δεν νομίζω ότι αντέχει σε σοβαρή κριτική. Αν θέλαμε να έχουμε λόγο μόνο για τα τοπικά ζητήματα θα αρκούμασταν στη συμμετοχή μας σε κάποια δημοτική ή νομαρχιακή κίνηση και δεν θα εντασόμασταν σε σχήμα πανελλαδικής εμβέλειας και παρέμβασης όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς μέσα απο τις τοπικές επιτροπές ο καθένας από εμάς θα εκφράζει την άποψη του για τα θέματα της περιοχής του, αλλά την ίδια αξίωση έχουμε και για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Πως θα εκφραζόμαστε δηλαδή και θα συμετέχουμε στην συνδιαμόρφωση των θέσεων για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, για την άποψη μας για την Ε.Ε, για το τι σημαίνει σοσιαλιστική προοπτική στην εποχή μας και ένα σωρό άλλα? Ελπίζω η άποψη για έκφραση μέσα από τις τοπικές επιτροπές να μην υπονοεί ότι δεν θα έχουμε άποψη για αυτά και ότι θα είμαστε απλώς κατά κάποιο τρόπο μεγάφωνα των απόψεων που θα βγάζουν οι εκπρόσωποι των συνιστωσών στην Αθήνα. Ως προς αυτό το μόνο που θέλω να πω είναι ότι οι περοσότεροι από εμάς δεν ήμασταν πάντα ανένταχτοι. Έχουμε πέρασει από οργανώσεις – κόμματα της αριστεράς και ένας από τους κύριούς λόγους για το γεγονός ότι είμαστε ανένταχτοι είναι το ζήτημα της έλλειψης δημοκρατίας. Εκφράζοντας τον εαυτό μου, αλλά πιστεύω όχι μόνον αυτόν, θέλω να ελπίζω ότι δεν υπάρχουν κρυφές σκέψεις στα μυαλά κάποιων, ότι με αυτόν τον τρόπο θα προχωρήσουν σε εύκολες και μαζικές στρατολογίες για τον χώρο τους.
Για να μην τα βλέπουμε όμως όλα μαύρα, πιστεύω ότι πρέπει να δούμε τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την προοπτική του. Όλοι όταν ενταχτήκαμε σε αυτόν ξέραμε την πραγματικότητα, αλλά ταυτόχρονα βλέπαμε ότι η μόνη λύση είναι η ανασύνθεση της αριστεράς, μέσα από την συνεργασία διαφορετικών ρευμάτων και παραδόσεων, οι οποίες μέχρι τώρα δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους. Με αυτόν και μόνο τον τρόπο μπορούμε να ξαναγίνουμε επικίνδυνοι για τους από πάνω και να οικοδομήσουμε μια νέα σοσιαλιστική προοπτική.
Πάνω σε αυτή τη βάση πρέπει να δούμε και το ζήτημα της εσωτερικής δημοκρατίας, άλλα και μία σειρά από άλλα θέματα που όντως υπάρχουν.
Και για να κλείσω δύο επισημάνσεις. Πρώτον με τις συνιστώσες δεν έχουμε κάποιο κρυφο ανταγωνισμό. Μαζί θα χτίσουμε την κοινή μας προοπτική και πάνω σε αυτή τη βάση απόψεις που ανοιχτά ή πιο συγκαλυμένα καλλιεργούν ένα κλίμα έντασης με το επιχείρημα ότι μας καπελώνουν είναι επικίνδυνές. Όλοι μαζί και με κλίμα συντροφικότητας θα αλλάξουμε την πραγματικότητα που ζούμε.
Δευτερον να είμαστε προσεκτικοί στο πως δρούμε. Κάποιες φορές και χωρίς να υπάρχουν αναγκαστικά κακές προθέσεις, μπορεί να ανοίγεις θέματα δημοκρατίας και να καταλήγεις σε πιο αντιδημοκρατικές καταστάσεις. Το ζήτημα δηλαδή του πως θε εκπροσωπηθεί ο ανένταχτος κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι σύνθετο και θέλει προσοχή. Μην φτάσουμε στο σημείο να αυτοχριστούν εκπρόσωποι των ανεντάχτων κάποιοι που έχουν ακόμα λιγότερη νομιμοποίηση ακόμα και από τους συντρόφους – ισες που αυτή τη στιγμή και με αυτόν τον τόσο προβληματικό τρόπο μας <>.
Από τον Γιάννη Παπαδημητρίου
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας την απογοήτευσή μου για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των σχέσεων με τη γειτονική «ακατονόμαστη» Δημοκρατία. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ, δέσμιος και της ύπαρξης απόψεων τύπου ΔΗΚΚΙ στο εσωτερικό του, υπέκυψε στο εθνικιστικό, «ενωτικό» κλίμα και στη «σθεναρή» στάση της χώρας με επικεφαλής Καραμανλή, Παπανδρέου κλπ. για υποβολή βέτο και δεν τόλμησε να κάνει ευρύτερα αισθητή ούτε καν τη διαφοροποίησή του για τους λόγους προβολής βέτο (ότι δηλ. αφορούν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και όχι το όνομα της γειτονικής χώρας). Βεβαίως υπάρχει μιά άλυτη λογική αντίφαση σε αυτή την πολιτική προβολής βέτο «για άλλους λόγους». Διότι, όποιος υποτίθεται ότι αντιτάσσεται στη διεύρυνση (προφανώς και στην ύπαρξη) του ΝΑΤΟ από θέσεις αρχών, την ίδια ώρα αυτονόητα θα πρέπει να προβάλει δημόσια το αίτημα για αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την απαίτηση να μην πάει καν ελληνική αντιπροσωπεία στο Βουκουρέστι (πράγμα που στην πράξη θα αναιρούσε κάθε νόημα από την προβολή βέτο σε συνάντηση, την οποία καταγγέλλουμε και δεν τη θέλουμε). Δυστυχώς δεν είδα κανένα εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ (Πρόεδρο, Κοινοβουλευτική Ομάδα κλπ.) να θέσει επιθετικά με τέτοιο τρόπο το ζήτημα. Φοβάμαι ότι αυτή την υποχώρηση μπροστά στο εθνικιστικό κλίμα και αυτούς τους αυτοσχεδιασμούς, τους οποίους δεν θα δίσταζα να χαρακτηρίσω οπορτουνιστικούς (σε συνδυασμό πάντα με την ραγδαία εξελισσόμενη εθνικιστική μετάλλαξη του ΚΚΕ, τις θέσεις Δελαστίκ κλπ.) θα την πληρώσει στο μέλλον ακριβά η Αριστερά για μια ακόμη φορά.
Γιάννης Παπαδημητρίου
Είναι ορατό πως οι συνθήκες που επικρατούν τώρα στην ελληνική κοινωνία στρέφουν ένα μεγάλο κομάτι της προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί οι άνθρωποι, στην καλύτερη περίπτωση, φαίνεται να πιστεύουν πως κάτι καλό θα προκύψει εαν εμπιστευτούν τις πολιτικές υποθέσεις της χώρας μας στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να εφαρμοστεί η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία και το Ασφαλιστικό, για την οικονομία και το βιοτικό επίπεδο του λαού, για την υγεία και το περιβάλλον, για τη μετανάστευση και το ρατσισμό και γενικά: η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για κάθε τι που συνθέτει την καθημερινή ζωή και τις προσδοκίες των πολιτών της κοινωνίας μας. Οι άνθρωποι αυτοί περιμένουν από τον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει.
Απέναντι σε αυτή την προσδοκία ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι θέλει (θέλουμε) και έχει (έχουμε) την ικανότητα να ανταποκριθεί και να αναλάβει την ευθύνη να κυβερνήσει αυτήν τη χώρα προς όφελος όλης της κοινωνίας. Ή μήπως δεν θέλουμε;
Γι’ αυτό λέω ότι οι χιλιάδες αγωνιστές της αριστεράς που ζούμε σκόρπια και ανένταχτοι εδώ και τόσα χρόνια, χρειάζεται να συσπειρωθούμε και να οργανωθούμε. Να πάρουμε μαζί μας τις αγωνίες για τη διαφύλαξη της δημοκρατίας στις οργανωτικές λειτουργίες, αλλά να καταλάβουμε ότι όσο ζούμε «σκόρπια» δεν πετυχαίνουμε τίποτα στο πολιτικό επίπεδο.
Και έρχομαι στο ερώτημα της Βαγγελιώς Σωτηροπούλου η οποία αναρωτιέται: «εγώ π.χ. που είμαι ανένταχτη πού θα υποβάλλω μια ιδέα που τυχόν έχω για κάποια κεντρική δράση; (π.χ., θα μπορούσε κάτι να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στον κινεζικό (;) και θιβετιανό κατά την πορεία της Ολυμπιακής Φλόγας;» Και λέω: αν η τοπική επιτροπή της Ολυμπίας ή κάποια άλλη έπαιρνε την πρωτοβουλία μιας κινητοποίησης για το συγκεκριμένο θέμα και ζητούσε την υποστήριξη από άλλες επιτροπές αλλά και από την κεντρική Γραμματεία, θα βρισκόταν κάποιος να εμποδίσει αυτή την πρωτοβουλία;
Και παρκάτω, αγαπητή Βαγγελιώ, αν δεν έχεις αντίρρηση θα παραφράσω το δεύτερο ερώτημά σου και θα αναρωτηθώ: για τη διαμόρφωση του πολιτικού προγράμματος που θα παρουσιαστεί στη 2η σύσκεψη του Φθινοπώρου θα εμπλακούμε δυναμικά παρεμβαίνοντας και διαμορφώνοντάς το μέσα από οργανώσεις που μας δίνουν τη δυνατότητα να το κάνουμε ή θα περιμένουμε να κληθούμε (από ποιον άραγε και γιατί;) να το επικυρώσουμε απλώς; Όσο παραμένουμε ανένταχτοι και σκόρπια, ούτε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε.
Τέλος, σε ότι αφορά την αντίθεση ανάμεσα στην άμεση και τη διαμεσολαβημένη δημοκρατία το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η λύση της είναι ένα διαρκές διακύβευμα. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί σε κανέναν ότι δεν θα υποπέσει σε παρασπονδίες, για να το πω κομψά. Και αν κάποιος στο υποσχεθεί, απλά μη τον πιστέψεις.
Σύντροφε Παπαδημητρίου, άν η Αριστερά έχει πληρώσει για κάτι είναι για το αντίθετο απο αυτό που φοβάσαι.
Στις 26/11/24 στο 3ο Συνέδριο του ΚΚΕ, ο Ζαχαριάδης κάνει την παρακάτω έκκληση : » Υποστηρίζουμε την Εθνικοαπελευθερωτική πάλη των λαών της Μακεδονίας και της Θράκης που καταπιέζονται απο του Έλληνες».
Στις 07/12/40 ο Ριζοσπάστης μεταξύ άλλων που αναφέρονται στο Μανιφέστο της Κ.Ε. του ΚΚΕ αναγράφει : » Ο πόλεμος αυτός ( Ελληνοιταλικός) που προκλήθηκε απο τη ΒασιλοΜεταξική σπείρα και διατάχτηκε απο τους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές, δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση στην υπεράσπιση της Πατρίδος μας.Καλούμε τους στρατιώτες μας να πετάξουν τα όπλα και να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Βουλγαρίας»
Και άλλα πολλά….. και στην πολύ πρόσφατη Ιστορία ( ’89).
Αυτός ο Φανατισμός οδήγησε την Αριστερά αλλά και την Ελλάδα 10αδες χρόνια πίσω. Εγκαθίδρυσε το Κράτος και το Παρακράτος της Δεξιάς και επέβαλε συνειδήσεις στον Λαό, που ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να ξεριζωθούν.
Αν συνεχείσουμε στο δρόμο που λες θα έχουμε βάλει μόνοι μας την ταφόπλακα.
Ο σύντροφος Γιώργος έθεσε σε σχέση με το αίτημα της «ισότιμης συμμετοχής στον ΣΥΡΙΖΑ» των ανένταχτων, τα εξής ερωτήματα:
1. Ισοτιμία σημαίνει “συμμετοχή” στην λήψη των αποφάσεων. Τι προτείνετε λοιπόν για αυτό το ζήτημα; Σήμερα δεν υπάρχουν δημοκρατικές διαδικασίες για την λήψη των αποφάσεων. Η κανόνες με τους οποίους αποφασίζει ακόμα και η “ιερά σύνοδος” της εκκλησίας της ελλάδας είναι πιο δημοκρατική…
2. Ισοτιμία σημαίνει δικαίωμα να εκλέγει και να εκλέγεται κάποιος στα όργανα. Ούτε όμως αυτό συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και ο απλός ψηφοΦόρος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να ψηφίζει για να εκλέξει τον αρχηγό του..
3. Κάποιοι παράγοντες που αποκαλούνται εκπρόσωποι των “ανένταχτων” στα κεντρικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ από πια “δημοκρατική” διαδικασία εκλέχτηκαν; Από θέμα αρχής, τουλάχιστον όποιος μιλά στο όνομα των ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε τουλάχιστον να καταγγέλλει αυτή την δήθεν “εκπροσώπηση” των ανένταχτων που γίνεται μόνον για επικοινωνιακούς λόγους και μόνο..
Θα ήθελα να σχολιάσω επ’ αυτών, τα εξής:
Ισοτιμία κατά τη γνώμη μου, σημαίνει ο ανένταχτος σύντροφος να μην καταλήγει να βρίσκεται εμμέσως -πλην σαφώς- εκτός διαδικασιών, αλλά ούτε βεβαίως και να έχει περισσότερα δικαιώματα από τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ που είναι οργανωμένοι στις συνιστώσες.
Σήμερα λοιπόν, όπως σωστά επισημαίνεται, δεν υπάρχουν εκλεγμένα όργανα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό ισχύει εξίσου για «ενταγμένους» και «ανένταχτους». Είναι σαφές λοιπόν οτι δεν διεκδικούμε να μετεξελιχθούμε σε κάποιας μορφής συνιστώσα («μαγαζάκι»), ούτε να διεκδικήσουμε συμμετοχή στα κεντρικά όργανα, τη στιγμή που κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται.
Είναι σημαντικό όμως για το δυναμικό των ανένταχτων που βλέπει με συμπάθεια τον ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται στις παρυφές του ή ακόμα και «εντός» του, να αντιληφθεί οτι δεν του επιφυλάσσεται ρόλος αφισσοκολητή, ούτε γλάστρας.
Αυτό λοιπόν που επιδιώκουμε, είναι όχι η εκπροσώπηση των ανένταχτων σε κάποια «όργανα», αλλά η επικοινωνία, ενημέρωση και δικτύωσή τους (εξ ου και «Δίκτυο Ανένταχτων Αριστερών»), με σκοπό να τροφοδοτηθεί και να υποστηριχτεί η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά της, ώστε να πάρει εκείνες τις αποφάσεις που θα βοηθήσουν την ένταξη του ανένταχτου δυναμικού, με δημιουργικό τρόπο.
Κανείς από εμάς νομίζω δεν μπορεί να διαφωνήσει με την τρίτη παρατήρησή σου. Ωστόσο αυτό το ζήτημα, θα λυθεί μόνο όταν παρθεί η απόφαση να καθιερωθεί η έννοια του «μέλους ΣΥΡΙΖΑ», κάτι που -για την ώρα- παρά τις προτάσεις που υπάρχουν, δεν έχει αποφασιστεί. Στη φάση αυτή όμως μπορούμε να παλέψουμε το θέμα της ενεργού και με όρους ισοτιμίας συμμετοχής, στο επίπεδο των Τοπικών και Κλαδικών Συνελεύσεων.
Θοδωρής Κανάκης
Για τον εμπλουτισμό του διαλόγου, προσθέτω το εξής σχόλιο του
Γιάννη Πιπέρη, που αναρτήθηκε στο κεντρικό forum του ΣΥΡΙΖΑ:
Με «δημοκρατία και ελευθερία» δηλώνουμε ότι θέλουμε το σοσιαλισμό. Όμως πιά «δημοκρατία» και πιά «ελευθερία» προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ σε έναν ανένταχτο αριστερό, που θέλει να στρατευτεί στο εγχείρημα, χωρίς όμως να οργανωθεί σε κάποια από τις συνιστώσες του; Μήπως αυτή η δημοκρατία είναι λιγότερη από αυτή που προσφέρει μια παραθρησκευτική οργάνωση στα μέλη της; Ας δούμε τα πράγματα ψύχραιμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε κεντρικό επίπεδο μια μετωπική συμμαχία συγκεκριμένων πολιτικών οργανώσεων και κομμάτων και ορισμένων πολιτικών παραγόντων που δεν συμμετέχουν σε οργανωμένα σχήματα και λειτουργεί με βάση ορισμένους κανόνες που έχουν θεσπίσει στα πλαίσια της πολιτικής συμφωνίας που συγκροτήθηκε.
Το πολιτικό πρόβλημα που αφορά την συγκρότησή του σήμερα μπορεί να διατυπωθεί με τον παρακάτω τρόπο: Η δυναμική του εγχειρήματος λειτούργησε πολλαπλασιαστικά σε σχέση με τις επιμέρους συνιστώσες και συσπειρώνει πλέον νέους ανένταχτους συντρόφους που δεν θέλουν να εγγραφούν σε κάποια από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εμπνέονται από το ίδιο το εγχείρημα και θέλουν να ενταχθούν σε αυτό. Και αυτό ακριβώς το πρόβλημα αποτελεί και την τομή σε σχέση με το παρελθόν ανάλογων ενωτικών εγχειρημάτων στο χώρο της Αριστεράς. Στην πραγματικότητα, εκφράζει την πραγματική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, και γι αυτό θα πρέπει να απαντηθεί με ευθύ και ειλικρινή τρόπο, από το κεντρικό πολιτικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Α’ συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, αν και αναγνώρισε το πρόβλημα δεν έδωσε ικανοποιητική απάντηση. Κάποιοι δυστυχώς τρομάζουν μπροστά σε αυτή την δυναμική που έχει το εγχείρημα δεν ενδιαφέρονται μόνον για το πώς θα συντηρήσουν και θα μεγαλώσουν το μαγαζάκι τους…
Το πολιτικό πρόβλημα της ισότιμης συμμετοχής των ανένταχτων με τους συντρόφους που είναι οργανωμένοι σε κάποια από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπαρκτό και θα είναι – απ ότι φαίνεται – για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν μπορεί να λυθεί με οργανωτικά μέτρα, όπως αυτά που περιλαμβάνει η απόφαση της Α’ Πανελλαδικής συνδιάσκεψης. Σήμερα είναι δεδομένη η ανισοτιμία, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας αντιδημοκρατικός μηχανισμός. Για κάποιον που είναι ανένταχτος, η ένταξή του στο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ομοιάζει – άποψη δημοκρατίας – περισσότερο με την εγγραφή σε παραθρησκευτική οργάνωση παρά σε αριστερή: Δεν ισχύουν καν οι στοιχειώδεις δημοκρατικές διαδικασίες που ισχύουν ακόμα και σε ένα συνδικάτο: τα μέλη να έχουν την δυνατότητα να ψηφίσουν για τις αποφάσεις, να εκλέγουν τα όργανα και να εκλέγονται σε αυτά!…
Σήμερα λοιπόν η «δημοκρατία» και η «ισοτιμία» ισχύει μόνο για τα μέλη των συνιστωσών, όπως προβλέπονται στο τρόπο λειτουργίας τους και το καταστατικό τους. Στον ΣΥΡΙΖΑ απλώς δεν υπάρχει ούτε «δημοκρατία» ούτε «ισοτιμία» για τους ανένταχτους. Ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί πραγματικά το πρόβλημα είναι να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα. Τότε μπορεί να έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει για να λυθεί οριστικά αυτό το ζήτημα.
Με αυτά τα δεδομένα, είναι πολιτικό λάθος, στο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής εκπροσώπησης που ο ΣΥΡΙΖΑ και αφορά πολιτικές τάσεις, να προβάλλονται παράλληλα και κάποια άτομα ως φορείς της ιδιότητας του «ανένταχτου». Τα άτομα αυτά στην πραγματικότητα συμμετέχουν στα κεντρικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικοί παράγοντες. Δεν αναδείχτηκαν αυτή την θέση λόγω της ιδιότητας του «ανένταχτου», αλλά ως προσωπικότητες που έχουν κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό «βάρος». Επίσης, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν βρίσκονται εκεί γιατί αναδείχτηκαν μέσα από κάποια διαδικασία που αφορούσε τους «ανένταχτους». Βρίσκονται εκεί γιατί τους «παραχωρήθηκε» αυτή η «θέση» από τους υπόλοιπους συνεταίρους, ώστε η δημόσια εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται ότι περιλαμβάνει και «ανένταχτους» στα κεντρικά του όργανα. Όμως, επειδή αυτή η εικόνα είναι ψευδής θα πρέπει να αναιρεθεί ΑΜΕΣΑ. Τα κεντρικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκλέγονται αλλά συγκροτούνται μέσω εκπροσωπήσεων. Διαδικασίες που ο ΣΥΝ, η ΚΟΕ, το Κόκκινο, η ΔΕΑ και υπόλοιποι ορίζουν τους εκπροσώπους τους στα κεντρικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν. Όμως διαδικασία εκπροσώπησης των «ανένταχτων» δεν υπήρξε ούτε υπάρχει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε όμως μπορεί να υπάρξει, γιατί οι εκπροσωπήσεις γίνονται με βάση τις προγραμματικές πολιτικές συγκλίσεις ανάμεσα σε οργανώσεις. Γι το λόγο αυτό, από άποψη αρχής, κανείς δεν εκπροσωπεί τους ανένταχτους του ΣΥΡΙΖΑ κεντρικά όργανά του με αυτή την ιδιότητα του «ανένταχτου».
Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να μην αναπαράγουμε τον «παραγοντισμό» στις γραμμές μας. Δεν πρέπει να δημιουργούμε ψευδαισθήσεις και αυταπάτες για την ισότιμη συμμετοχή των ανένταχτων στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, και να συσκοτίζουμε τις πραγματικές αντιφάσεις και τα όρια που έχει το αίτημα της πολιτικής ισοτιμίας.
Η απόφαση της Α Πανελλαδικής συνδιάσκεψης, χρυσώνει το χάπι, όμως δεν απαντά στην ουσία του προβλήματος. Η κατοχύρωση της συμμετοχής των ανένταχτων σε διαδικασίες ολομελειών των τοπικών ή κλαδικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα δεν κατοχυρώνει καμιά ιδιότητα μέλους με υποχρεώσεις και δικαιώματα. Στην πραγματικότητα ένας ανένταχτος, που είναι ευφημισμό «μέλος» του ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με αυτή την απόφαση, έχει λιγότερα δικαιώματα από αυτά που έχει ο απλός …ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ. Αυτός τουλάχιστον μπορεί να ψηφίσει ποιόν θέλει για …αρχηγό του.
Σήμερα η ισοτιμία είναι ζήτημα που αφορά στην συμμετοχή των ανένταχτων στις ολομέλειες των τοπικών και κλαδικών σχημάτων του ΣΥΡΙΖΑ και εκεί μπορεί να κριθεί κάτω απ’ όλους αυτούς τους περιορισμούς. Αντίθετα, στα κεντρικά όργανα με τον τρόπου που συγκροτούνται σήμερα (δεν εκλέγονται, αλλά είναι αντιπροσωπευτικά των συνιστωσών), όχι μόνο δεν είναι δυνατή η συμμετοχή των ανένταχτων σε αυτά με εκπροσώπους, αλλά αποτελεί και άθλιο παραγοντισμό η συμμετοχή ατόμων που διατείνονται ότι διαχειρίζονται αυτή την διαμεσολάβηση του πιο δυναμικού στοιχείου του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι άλλο από τους ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΥΣ!
Σας καλούμε στην ανοιχτή συνέλευση- συγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου. Τετάρτη 16/4/2008 στις 7.00μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Ιλίου.
Χρήστος Ρουμπάνης
Σύντροφοι γεια σας,
Σε ό,τι αφορά την συμμετοχή των «ανένταχτων» που θέλουν να συμμετάσχουν στις πολιτικές διαδικασίες για την σύνταξη του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ που αποφάσισε η πανελλαδική σύσκεψη, έχω ήδη εκφράσει κάποιες απόψεις και περιμένω να διαβάσω και τις δικές σας, ώστε όλοι μαζί να συμβάλλουμε στην παραπέρα ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος με όχημα σαφείς και τεκμηριωμένες προγραμματικές θέσεις.
Με το σημείωμά μου αυτό θέλω να συμμετάσχω στον προβληματισμό κάποιων συντρόφων σχετικά με τη στρατηγική μας που αφορά το μεγάλο ζήτημα της κατάκτησης της κυβέρνησης και της εξουσίας.
Εξ ορισμού ένας πολιτικός οργανισμός, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικεί την εξουσία, ώστε να μπορέσει να εφαρμόσει το πολιτικό του πρόγραμμα. Πιστεύω, λοιπόν, ότι και εμείς θέλουμε την κυβερνητική εξουσία για να εφαρμόσουμε αυτά που σήμερα διεκδικούμε ως αντιπολίτευση. Τι διεκδικούμε όμως;
1. Να σταματήσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, που σήμερα παραδίδεται στην κερδοσκοπική απληστία του ιδιωτικού κεφαλαίου. Επιπλέον, διεκδικούμε την επαναφορά της ιδιοκτησίας που ξεπουλήθηκε και την επαναφορά της στα χέρια του δημοσίου. Και τούτο προκειμένου οι επιχειρήσεις αυτές να συνεχίσουν να λειτουργούν με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον.
2. Να καταργήσουμε όλες τις νομοθετικές ρυθμίσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σχετικά με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και επισφαλούς απασχόλησης. Να θέσουμε ένα τέλος στις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, όταν μάλιστα οι εργαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες είτε στον δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα. Είναι σαφές, ότι εμείς δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να επιτρέπουμε την ασύστολη κερδοσκοπία σε βάρος της εργασίας, που οδηγεί εκατομμύρια εργαζόμενους σε προσωπικά και οικογενειακά αδιέξοδα.
3. Να καταργήσουμε όλες τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ , να κατοχυρώσουμε και να προστατεύσουμε όλα τα κοινωνικά δικαιώματα για δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία, την προστασία του περιβάλλοντος και του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
4. Να βάλουμε ένα τέρμα στις αλόγιστες εξοπλιστικές δαπάνες που μεταφέρουν πόρους από τον ιδρώτα των εργαζομένων στους εμπόρους του θανάτου.
5. Να βάλουμε ένα τέρμα στη συμμετοχή της χώρας μας στις εκστρατείες των ιμπεριαλιστών σε βάρος των λαών.
6. Να επιβάλουμε την αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος αυξάνοντας την φορολογία στα τεράστια κέρδη του κεφαλαίου, προκειμένου να αυξηθεί η αμοιβή της εργασίας και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να μπορούν οι εργαζόμενοι να ζουν με αξιοπρέπεια από τον μόχθο τους.
7. Να επιβάλλουμε τον σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών, αλλάζοντας το κράτος και τη δικαιοσύνη.
Σύντροφοι,
Αν προς αυτή την κατεύθυνση σκοπεύουμε να αξιοποιήσουμε την όποια κυβερνητική εξουσία κατακτήσουμε, είναι βέβαιο ότι θα συναντήσουμε λυσσαλέες αντιδράσεις τόσο από το ντόπιο κεφάλαιο, όσο και από τα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα εξουσίας.
Είναι σαφές ότι για να συγκρουστούμε νικηφόρα μαζί τους χρειαζόμαστε ένα δυναμικό, μαζικό και δημοκρατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα στηρίξει την κυβέρνηση όταν αυτή θα συγκρούεται με τις δυνάμεις που ελέγχουν τα κέντρα λήψης των αποφάσεων διεθνώς και στη χώρα μας. Θα πρέπει να αναζητήσουμε συμμάχους στο μαζικό κίνημα στις χώρες του εξωτερικού, καθώς και σε πολιτικές δυνάμεις άλλων χωρών που είναι διατεθειμένες να παλέψουν μαζί μας για τα ίδια πράγματα. Θα πρέπει να παλέψουμε ενάντια στο αντιδραστικό νομοθετικό και θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιβάλλει τον νεοφιλελευθερισμό στα μέλη της και απειλεί τους απείθαρχους με δυσβάσταχτες κυρώσεις.
Με αυτές τις γενικές κατευθύνσεις θα πρέπει να συντάξουμε το πολιτικό μας πρόγραμμα και να καταρτίσουμε το πολιτικό μας σχέδιο. Αν αυτό γίνει, είναι σαφές ότι πολιτικές που αφορούν την διαχείριση του συστήματος της ασύδοτης αγοράς, στα θεσμικά πλαίσια που έχει θέσει ο νεοφιλελευθερισμός τις τελευταίες δεκαετίες δεν μας αφορούν. Επίσης, είναι είναι φανερό ότι δεν είναι δυνατόν να συμμαχήσουμε με δυνάμεις που έχουν υιοθετήσει αυτές τις πολιτικές.
Ας αποφασίσουμε λοιπόν με τη συμμετοχή όλων μας, μέσα από τη λειτουργία των θεματικών επιτροπών που αποφάσισε η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, τι θέλουμε και ποια είναι η πολιτική μας ταυτότητα
Με χαρά βλέπω ότι αυτές τις μέρες συνέρχονται αρκετές τοπικές συνελεύσεις. Φαντάζομαι ότι θα είναι οι πρώτες μετά την πανελλαδική σύσκεψη και θα τεθεί το ζήτημα της οργανωτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ και της ουσιαστικής συμμετοχής όλων μας στις διαδικασίες του.
Οπότε και μετά τις πρώτες εμπειρίες από τη λειτουργία τους (μετά και τα νέα δεδομένα που προέκυψαν από το κείμενο της Πανελλαδικής), θα έχουμε πολλά περισσότερα να πούμε για το πώς προχωράει η συγκρότηση αλλά και για το κλίμα που επικρατεί στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλοι στις Τοπικές Συνελεύσεις και περιμένουμε τα νέα σας!
Επίκαιρο Σχόλιο.
Εξοργίζομαι από τον διασυρμό του Αθλητισμού που πραγματοποιείται κάθε μέρα από τα παπαγαλάκια της «καθαρής συνείδησης» και κατασκευαστές προπαγάνδας.
Εξοργίζομαι με τους διάφορους ειδήμονες γιατρούς, πρώην πρωταθλητές και πολιτικούς που κρύβουν τις φιλοδοξίες τους πίσω από την δήθεν «ακεραιότητα» του χαρακτήρος τους και μεγαλοστομούν υπέρ του υγιούς Αθλητισμού και του «αθάνατου πνεύματος».
Εξοργίζομαι με την υποκρισία όλων αυτών που ενώ γνωρίζουν πως και οι ίδιοι θα έκαναν ό,τι κατηγορούν τους άλλους, το κάνουν μόνο και μόνο επειδή τους δίνεται η ευκαιρία της δημόσιας προβολής τους.
Όλα στο τζόγο της τηλεθέασης και του μακροπρόθεσμου οφέλους.
Αν λοιπόν τόσο πολύ κόπτεστε για την αθλητική άμυλα, το υγιές σώμα και το υγιές πνεύμα, την στιγμή που ξέρουμε όλοι ότι οι λεγόμενοι ¨Ολυμπιακοί» Αγώνες δεν είναι τίποτε άλλο από μια φούσκα και μια πολυεθνική βιομηχανία κέρδους και συμφερόντων, εσείς λοιπόν οι αδέκαστοι και υπερασπιστές του ιδεώδες τι θέση παίρνεται στον αποκλεισμό όλων των αθλητών μας, ακόμα και του Ποδοσφαίρου, του βόλεϊ, του μπάσκετ κλπ. αθλητικών δράσεων από τα ¨Παγκόσμια» ή Ευρωπαϊκά αθλητικά γεγονότα, ώστε να διαφυλάξουμε την ιστορία των Πατέρων μας;
Γιατί δεν αναλαμβάνεται την πρωτοβουλία να πείσετε και άλλες χώρες με βαθιές ρίζες στο πολιτισμό να συν- διοργανώσετε τους Νέους Ολυμπιακούς Αγώνες, ως ανώτερη μορφή πολιτισμού και αθλητισμού χωρίς σπόνσορες και οικονομικά συμφέροντα;
Είναι πολλά τα λεφτά Καραγκιόζηδες και φανφαροσπόνσορες του τυχοδιωκτισμού
Σύντροφε Ρουμπάνη,
Έβαλες επτά σημεία που περισσότερο μοιάζουν με διεκδικήσεις ενός σωματείου εργαζομένων ή μιας Συνδικαλιστικής Παράταξη στην καλλίτερη περίπτωση.
Γνωρίζουμε όμως πως τόσο ο Ιμπεριαλισμός όσο και η ανάπτυξη ενοχοποιούνται για την αλλοτρίωση των συνειδήσεων και την δημιουργία της φτώχειας, της ανεργίας, της περιθωριοποίησης, της φοβικής αντίληψης για την συμμετοχή στο Δημόσιο γίγνεσθαι.
Το ζήτημα λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ ή για οποιοδήποτε κόμμα της Αριστεράς που θα θέλε να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία, είναι να περιγράψει τα οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης και της αντίστοιχης κοινωνικό-οικονομικής διάρθρωσης της Εθνικής Κοινωνίας σε αντιστοίχηση με το Κράτος .
Χρειαζόμαστε όμως και ένα κοινωνικό εργατικό κίνημα που θα πρέπει να διεκδικεί μερίδιο εξουσιών και όχι μια υποστηρικτική μηχανή των κυβερνητικών επιλογών.
Οι ρίξεις δεν δημιουργούνται από τα κόμματα αλλά από την συνειδητοποίηση της θέσης και του ρόλου των κοινωνιών στα πλαίσια λειτουργίας τόσο της Εθνικής κοινωνίας όσο και στα πλαίσια των Διεθνιστικών Οικονομικών Οργανισμών.
Πρέπει να επανεξετάσουμε την φυσιογνωμία και την προσωπικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και την ανάγκη υποταγής μας στις αποφάσεις και στις πολιτικές της ως Χώρα, από την σκοπιά όμως των κοινωνιών της εργασίας και όχι του Πολίτη ή του Κράτους.
Ως Ανένταχτοι Αριστεροί οφείλουμε να δράσουμε ελεύθερα και κριτικά προς μια κατεύθυνση που θα εμβαθύνει σε ζητήματα πολιτικής και οικονομίας, υποστηρικτικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως αποκλεισμούς, του τύπου «είναι φανερό ότι δεν είναι δυνατόν να συμμαχήσουμε με δυνάμεις που έχουν υιοθετήσει αυτές τις πολιτικές».
Το χρέος κάθε ανένταχτου Αριστερού είναι να επιμένει στην δημιουργία διεύρυνσης του φάσματος της Αριστεράς και της απελευθέρωσης των δυνάμεων της από αγκυλώσεις και «μαντριά».
Το να δημιουργούμε τείχους για να περιχαρακώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να μην «μολυνθούν» από τις δυνάμεις της Κέντρο-Αριστεράς ας πούμε, μας καθιστά αδύναμους και περιορίζει σημαντικά τις δυνατότητες παρέμβασης και διαμόρφωσης συνθηκών ανάπτυξης και ισχυροποίησης της Αριστερά ως υπαρκτή εναλλακτική και εφικτή πρόταση κυβερνητικής εξουσίας.
Ήδη έχει κάνει το πρώτο λάθος βήμα για το οποίο κατακρίνει τους άλλους.
Που βασίσθηκε το ΠΑΣΟΚ ώστε να αναιρέσει και την στρατηγική του και την προοπτική του Σοσιαλιστικού μετασχηματισμού;
Σε εκείνο που υιοθετείς και εσύ και που το ΠΑΣΟΚ με μεγάλη μαεστρία το έκανε :
Στην υποταγή των κοινωνικών κινημάτων στο κομματικό – κυβερνητικό πρόγραμμα για κάποιον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό που στον κορμό του δεν είχε την ανατροπή του οικονομικού μοντέλου και την ανατροπή των κοινωνικοοικονομικών σχέσεων που ευθύνονται για την συγκρότηση των κοινωνιών και του Κράτους.
«Είναι σαφές ότι για να συγκρουστούμε νικηφόρα μαζί τους χρειαζόμαστε ένα δυναμικό, μαζικό και δημοκρατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα στηρίξει την κυβέρνηση όταν αυτή θα συγκρούεται με τις δυνάμεις που ελέγχουν τα κέντρα λήψης των αποφάσεων διεθνώς και στη χώρα μας.»
Αυτό ακριβώς έκανε και ο Α. Παπανδρέου και δες που κατάντησε το Συνδικαλιστικό κίνημα και που το ΠΑΣΟΚ.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΘΕΣΗ
Θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να μιλά για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, κάτι που έκανε και το ΠΑΣΟΚ, να μιλήσει για την αντικατάσταση των καπιταλιστικών δομών ανάπτυξης, με αντίστοιχες Σοσιαλιστικής Στρατηγικής και να επενδύσει το οικονομικό του μοντέλο με την ανάλογη θεωρητική βάση.
Δηλαδή πρέπει να μιλήσουμε για στρατηγικές ανατροπής της δομής που εδράζονται η ανάπτυξη και η οικονομία αλλά και οι σχέσεις μας με τους Διεθνείς Ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Π.Χ. Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επομένως χρειάζεται ένα θεωρητικό υπόβαθρο που να αντιπαλεύει αλλά και να υπερβαίνει την σημερινή πραγματικότητα.
Το Ζήτημα των δομών είναι κυρίαρχο, διότι ο μετασχηματισμός της κοινωνίας αν δεν υποστηρίζεται απο ένα αντίστοιχο μετασχηματισμό στις δομές της οικονομίας θα γυρίσει μπούμερανκ.
Π.Χ. η δομή της ανάπτυξης δημιουργεί φτώχεια και ανεργία. Όσο αυξάνονται οι δείκτες ανάπτυξης τόσο αυξάνεται και το ποσοστό της ανεργίας.
Σήμερα η Κυβέρνηση διατείνεται οτι έχει αυξήσει τις επενδύσεις. Η ουσία είναι ότι τις έχει φρενάρει και ότι χρίζεται επένδυση είναι εκχωρηση Δημόσιων λειτουργιών ή επιχειρήσεων.
Η ανατροπή των δομών καπιταλιστικής ανάπτυξης πρέπει να εγγυηθεί την αύξηση της απασχόληση σε συνδυασμό με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
Εδώ λοιπόν πρέπει να απαντήσουμε. Όχι με συνδικαλιστικό λόγο αλλα με λόγο Πολιτικής Οικονομίας και Κοινωνικού Κράτους.
Επομένως χρειάζεται πολύ δουλειά άλλα σε καμιά περίπτωση δουλειά που να αντιστοιχίζεται με το τι λένε ή όπως το λένε ή όπως το επιθυμούν τα διάφορα κέντρα προπαγάνδας που επιθυμούν την διατήρηση των σημερινών μοντέλων ανάπτυξής της εξαθλίωσης των μαζών.
Κι όμως, υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια κυβερνήσεις συνεργασίας στην Ελλάδα. Κι όχι μόνο υπάρχουν αλλά και κυβερνούν σε αγαστή συνεργασία… Πρόκειται για τις κυβερνήσεις των βιομηχάνων των τραπεζών, των μεγάλων εκδοτικών και κατασκευαστικών συγκροτημάτων. Κυβερνούν έχοντας σαν λογιστές τουσ εκάστοτε προθυπουργούς και υπουργούς που σαν καλοί υπάλληλοι των προϊσταμένων τους προσπαθούν να βγάλουν όλο και περισσότερα κέρδη μειώνοντας τα έξοδα, δηλαδή τους μισθούς και τις συντάξεις, πολλαπλασιάζοντας τους έμμεσους φόρους μειώνοντας παράλληλα τη φορολογία του κεφαλαίου.
Ταυτόχρονα αριστερά για τον κ. Παπανδρέου είναι η εξίσωση λέει του ποσοστού φόρων στα κέρδη του κεφαλαίου με αυτά των μισθωτών αν αυτά δεν επενδύονται. Μην τους το κάνετε αυτό το κακό κ. Παπανδρέου στους κακομοίρηδες μη προνομιούχους βιομηχάνους!
Γι’ αυτό λοιπόν στη σημερινή πραγματικότητα η αριστερά δεν πρέπει και δεν μπορεί μόνη της ή μαζί με την λεγόμενη σοσιαλδημοκρατία να γίνει ένας ακόμα λογιστής του συστήματος, λίγο καλύτερος, λίγο πιο λάιτ. Χειάζεται η αριστερά που θα ανατρέψει τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου που λυμαίνονται τη δημοκρατία τον κοινωνικό πλούτο και βιάζουν τη φύση στο όνομα του κέρδους. Χρειάζεταιπρώτα όμως η αριστερά αυτή να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού καπιταλισμού για να μπορεί να έχει έτοιμες τις απαντήσεις στα αναπόφευκτα χτηπήματα που θα δεχθεί. Χρειάζεται πάνω απ’ όλα μια αριστερά με πλατιά βάση, μια αριστερά από τα κάτω, με συλλογική οργάνωση. Μια αριστερά ανοιχτή κινηματική μακριά από μικροκομματικούς τακτικισμούς. Χρειάζεται με λίγα λόγια ένα νέο σύγχρονο Ε.Α.Μ.
Ολο αυτό πρέπει να ξεκινήσει πρωτίστως από τις τοπικές κοινωνίες παλεύοντας τα ζητήματα της ποιότητας ζωής της ακρίβειας της ανεργίας του γενικού κοινωνικού αδιεξόδου. Είναι η στιγμή να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας με ανοιχτές συνελεύσεις διεργασίες και δράση. Είναι ανάγκη όλος αυτός ο κόσμος που τώρα λέει δεν πάει άλλο να έρθει να μιλήσουμε να προβληματιστούμε να δράσουμε. Κι αυτό πρέπει να γίνει τώρα, σήμερα, αλλιώς θα είναι μια ακόμα χαμένη ευκαιρία για την αριστερά…
Σύντροφοι γεια σας,
Το πρώτο βήμα που κάνει η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ για να διαμορφωθεί το πολιτικό σχέδιο που έχει ανάγκη ο πολιτικός μας οργανισμός είναι η δημιουργία θεματικών επιτροπών. Θα είναι αυτές οι επιτροπές ανοιχτές στους συντρόφους που στις συνελεύσεις τους έχουν δηλώσει ότι ενδιαφέρονται να δουλέψουν σε κάποιο συγκεκριμένο θέμα; Πολύ περισσότερο θα είναι ανοιχτές στους συντρόφους που έχουν συγκροτήσει αντίστοιχες επιτροπές στα κατά τόπους διαμερίσματα του ΣΥΡΙΖΑ από τις συνελεύσεις τους και έχουν ήδη παραγάγει συγκεκριμένο έργο;
Πιστεύω σύντροφοι ότι οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά πρέπει να είναι καταφατικές. Έτσι θα γίνει πράξη αυτό που πολύ εύστοχα επισημαίνει η συντρόφισσα Βαγγελιώ Σωτηροπούλου να χαράσσεται η πολιτική όχι μόνο «από τα πάνω», αλλά και από «τα κάτω προς τα πάνω», για να «πλουτίζεται η κεντρική πολιτική από τις εμπειρίες και τις ιδέες χιλιάδων». Σε κάθε περίπτωση όλος αυτός ο πλούτος των ιδεών θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να δημοσιεύεται στο διαδύκτιο και οι όποιες αποφάσεις και συνθέσεις της Γραμματείας να είναι αιτιολογημένες. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουν και οι ανένταχτοι να συμμετάσχουν στη χάραξη του πολιτικού μας σχεδίου χωρίς να ακυρώνεται ο πολύτιμος ρόλος που έχουν παίξει και εξακολουθούν να παίζουν οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Σύντροφοι εκτιμώ πάρα πολύ τον ρόλο των συνιστωσών. Χωρίς αυτές είναι φανερό ότι δεν θα υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, σήμερα που ο πολύς κόσμος αναζητάει στις τάξεις μας την ελπίδα και την προοπτική, είναι απόλυτα αναγκαίο να υπάρξουν πολιτικές λειτουργίες για όλους όσους θέλουμε να ενταχτούμε στις τάξεις μιας πολιτικής οντότητας που οραματίζεται το σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία. Ίσως, όταν το πολιτικό μας σχέδιο έχει ολοκληρωθεί, να είμαστε ώριμοι να κάνουμε περισσότερα βήματα στην κατεύθυνση της πολιτικής μας ολοκλήρωσης. Προς το παρόν όμως, πρέπει να λειτουργήσουμε με τις συνελεύσεις μας οι οποίες θα συζητούν «εφ’ όλης της ύλης» και μέσω των οποίων θα συγκροτηθούν θεματικές επιτροπές που θα δουλέψουν για το πολιτικό μας σχέδιο.
Η ιστοσελίδα αυτή δημιουργήθηκε κυρίως για να καταθέσουμε τις απόψεις μας σχετικά με αυτή τη διαδικασία και αν ωριμάσουν οι συνθήκες να οργανώσουμε μια συνάντηση ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ περί το τέλος Ιουνίου 2008, ώστε οι διάφορες απόψεις να κατατεθούν με συγκροτημένο τρόπο στη Γραμματεία. Γράψτε, λοιπόν, σύντροφοι τις απόψεις σας. Έχω τη γνώμη ότι όλες οι απόψεις θα αποδειχθούν πολύτιμες!!
ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Σύντροφε Κωνσταντίνου σε ποια από τα επτά σημεία διαφωνείς; Μήπως δεν αποτελούν στοιχεία του πολιτικού μας προγράμματος η αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ με τις ιδιωτικοποιήσεις, την προσωρινή και «ελαστική» απασχόληση; Μήπως δεν είναι στοιχεία του πολιτικού μας προγράμματος η κατάργηση των νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για το δουλεμπόριο εργαζομένων στις υπηρεσίες του Δημοσίου; Μήπως δεν έχουμε διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι θα αναμορφώσουμε το φορολογικό σύστημα για να εξασφαλίσουμε πόρους ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια από την εργασία τους; Μήπως δεν έχουμε καταγγείλει την συμμετοχή της χώρας μας στις τυχοδιωκτικές ιμπεριαλιστικές επιδρομές; Μήπως δεν έχουμε απαιτήσει να σταματήσουν οι αλόγιστες εξοπλιστικές δαπάνες για να εξοικονομήσουμε χρήματα και να εξασφαλίσουμε δωρεάν παιδεία και υγεία; Όλα αυτά τα σημεία σύντροφε τα παλεύουμε μέσα στη Βουλή και γι’ αυτό τον λόγο, κατά τη γνώμη μου, η πολιτική μας εγκρίνεται από όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα εργαζομένων και νέων. Επομένως, δεν είναι μόνον διεκδικήσεις εργαζομένων σήμερα, αλλά και προγραμματικά σημεία όταν αύριο ο λαός έλθει στη εξουσία. Γιατί σ’ αυτό το σημείο συμφωνώ μαζί σου σύντροφε. Αύριο, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στην Κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι θα συμμετέχουν στην άσκηση της εξουσίας. Και τότε μόνον θα μπορέσει η Κυβέρνησή μας να αποκρούσει τις λυσσαλέες επιθέσεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Διάφορα θετικά θα μπορούσε κανείς, ίσως, να ανακαλύψει για τον βίο και την πολιτεία του Παπανδρέου. Σε καμία όμως περίπτωση δεν προώθησε ένα μαζικό αυτόνομο και ταξικό συνδικαλιστικό και διεκδικητικό κίνημα. Και αυτό είναι απόλυτα φυσικό, σύντροφε, αφού το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε τελείως διαφορετική πολιτική από αυτή εμείς σήμερα ευαγγελιζόμαστε. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο υποστηρίζω ότι όσο η αξιωματική αντιπολίτευση του σήμερα δεν κάνει την αυτοκριτική της και δεν αναθεωρεί τις θέσεις της που βλέπουν την ανάπτυξη μέσα από τη λειτουργία της ασύδοτης αγοράς, δηλαδή μέσα από την νεοφιλελεύθερη πολιτική, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο κυβερνητικής συνεργασίας μαζί του. Διαφωνείς; Εγώ πάντως υποστηρίζω μια πολιτική ανάπτυξης με μοχλό τον δημόσιο τομέα με δικαιοσύνη, δημοκρατία και ελευθερία στην κατεύθυνση του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Σύτροφε Ρουμπάνη,
Ξεκινώ από μια διευκρίνηση.
Δεν είπα ότι διαφωνώ ως προς τα επτά σημεία, αλλά ότι αποτελούν ένα διεκδικητικό πλαίσιο συνδικαλιστικής οργάνωσης που δεν υπερβαίνει τις δομές συγκρότησης του Ελληνικού Κράτος ως υπέρτατο οικονομικό κέντρο εξουσίας και μιας κοινωνίας που το όραμα της περιορίζεται αναγκαστικά στο πλαίσιο τις καλυτέρευσης των όρων ζωής της, χωρίς την ανάγκη ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης.
Δεύτερο, το δικό μου απαύγασμα της πολιτικής (θεωρητικής) γνώσης και της αναθεώρησης των αιτιών δράσης της Αριστεράς, μου επιτρέπει να διατυπώνω την άποψη ότι: Αριστερά είναι ό,τι δεν περιορίζεται σε ένα σύνολο κανόνων και μιας ρητορικής σε όρους συρμού αλλά κάθε τι που είναι ανατρεπτικό στο ιμπεριαλιστικό κίνημα, (γιατί ο Ιμπεριαλισμό δεν είναι απλά κατεστημένο αλλά διατηρεί έντονα τα στοιχεία ενός κινήματος) και που διατηρεί ως αιχμή δόρατος τον λόγο ύπαρξης της.
Ως Αριστερά η Αριστερά δεν μπορεί να ενοχοποιεί απλώς υπάρχουσες καταστάσεις ή δράσεις ή πολιτικά σχήματα, αλλά οφείλει να εισχωρεί ως διαλυτικός και συνάμα φυγοκεντρικός μηχανισμός ( αδόκιμο) σε όλα τα οργανωμένα σχήματα, πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, αναδύοντας όλες τις συνειδησιακές και υπαρξιακές τάσεις ή κοσμοθεωρίες που έχουν υποταχθεί στο Είναι της εξουσίας και της Διαχείρισης.
Υπό την έννοια αυτή λέω ότι δεν μπορούμε να οροθετούμε την απόσταση της Αριστεράς από το ΠΑΣΟΚ ως διαχωριστική γραμμή που στο τέλος-τέλος δεν προσθέτει κάτι στον απεγκλωβισμό των υπαρκτών αριστερών δυνάμεων μέσα σ’ αυτόν τον χώρο, αλλά πιστεύω ότι ο καλλίτερος δρόμος είναι να αποδείξουμε πόσο ένοχη είναι η ηγεσία του χώρου αυτού ώστε να την καταστήσουμε απολογούμενη στα μέλη της.
Η καλλίτερη προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ είναι να του στερήσουμε την δυνατότητα να προκαλεί τις συνεργασίες μέσα από την Ρητορική και να το υποχρεώσουμε να τις αντιμετωπίσει μέσα από τον Λόγο.
Επομένως πρόσκληση συνεργασιών κάνουμε εμείς προς το ΠΑΣΟΚ και υποχρεώνουμε το ΠΑΣΟΚ να αντιμετωπίσει την καχυποψία των μελλών του, σε κάθε απόφαση του, είτε αποδοχής είτε άρνησης.
Τρίτο, κατέθεσα μια συμπληρωματική θέση που αφορά την στρατηγική σε ευθεία αντιστοιχία με την ανεδαφική θέση του « Σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της Κοινωνίας».
Τέλος, ως Ανένταχτοι Αριστεροί πρέπει να δούμε τον ΣΥΡΙΖΑ όχι με συναισθηματικούς πολιτικούς όρους ούτε ως εκδήλωση συμπάθειας, αντιπάθειας ή μίσους ή απαξίωσης των άλλων κομμάτων της Αριστερά, συμπεριλαμβανομένου και του ΠΑΣΟΚ.
Τον ΣΥΡΙΖΑ οφείλουμε να τον δούμε ως αναδιατύπωση της συνολικής αλλά και πρόσφατης ιστορίας των Ελληνικών Αριστερών κινημάτων με μια ανατρεπτική διάθεση και Στρατηγική.
Να τον δούμε ως το αποτέλεσμα μιας συνειδησιακής αναθεώρησης της μέχρι σήμερα εφαρμοσμένης πολιτικής των Αριστερών κοσμοθεωριών και της ανάγκης της δημιουργίας του Πολιτικού υποκειμένου που θα υπερνικήσει τις καθηλωτικές δυνάμεις σε μια πορεία ανατροπών της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής τάξη πραγμάτων.
Αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε από εμάς και σε κάθε χώρα να συμβεί το αντίστοιχο.
Μιλώ δηλαδή για έναν καινούργιο Διεθνισμό και την ανάγκη διατύπωσης μια νέας κοσμοθεωρίας που θα προκαλέσει έναν καινούργιο Διεθνισμό.
ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΣΧΟΛΙΟ
Την προηγούμενη Κυριακή ο Γιάννης Λιάκος έκανε ένα φωτορεπορτάζ στο Έψιλον για τις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών στην Ηλεία. Το ρεπορτάζ αυτό δημοσιεύτηκε και στο indymedia στη διεύθυνση http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=853092 . Συγκεκριμένα, αναφέρεται στο οικονομικό θαύμα που συντελείται σήμερα στο χωριό Νέα Μανωλάδα λόγω της αγροτικής παραγωγής φράουλας. Μιας παραγωγής όμως που στηρίζεται σε 2.000 μετανάστες, οι οποίοι ζουν σε τεράστιες παραγκούπολεις γύρω από το χωριό!
Αξίζει να δείτε τις φωτογραφίες για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε. Ξέρω ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο εκεί, έχουν υπάρξει και υπάρχουν στην Ελλάδα και άλλες παραγκούπολεις-γκέτο, αλλά, προσωπικά, τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί!
Αναρωτιέμαι αν θα δώσει καθόλου σημασία η πολιτεία η κάποιος φορέας αν γίνει πιο γνωστό το θέμα.
Σύντροφοι τη Μεγάλη Δευτέρα στις 5 στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης πραγματοποιείται ανοιχτή συνάντηση όσων ενδιαφέρονται να συμμετέχουν στο Δίκτυο Ανένταχτων Αριστερών. Σας περιμένουμε όλους και όλες.
Είμαι πεπεισμένος πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρεπει να παρασυρθεί απο την ακροαριστερα αλλα και απο την σοσιαλδημοκρατια…θα πρεπει προς το παρον να κρατηθει στο ενδιάμεσο.
Οι εσωτερικές αντιφάσεις στις πολιτικες τοποθετήσεις οφειλουν μεσα απο το διαρκη διαλογο να οδηγησουν σε μια συνθεση αποψεων ωστε μετα να καθοριστει ενα επαρκες πολιτικο σχεδιο με μακροπροθεσμο στοχο την διακυβερνηση.
Δυστυχως σημερα δεν μπορουμε να λειτουργησουμε εκτος κοινοβουλευτικης δημοκρατιας…αν το καναμε θα αναγκαζομασταν να υιοθετησουμε μεθόδους απολυταρχικες…πραγμα που δεν μαρεσει προσωπικα.
Δεν θα πρεπει να ξεχναμε οτι ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι ενα κομμα και οτι σπουδαιοτερη σημασια και απο τα κομματα εχει το ΚΙΝΗΜΑ και οχι οι διαφορες μορφες εκπροσωπησης. Το κινημα ειναι η οδος. Αν δεν υπαρχει κινημα τοτε η βαρκα ειναι απο χαρτι και θα βραχει…
Τα κινηματα ξεκινουν απο τα κάτω…αλλα η πολιτικη τους βαση δεν ειναι απαραιτητα συγκεκριμενη π.χ. ακροαριστερη. Σημασια εχει η ελευθερια εκφρασης των κινηματων και οχι η κατευθυνση τους εκει οπου θελουμε εμεις. Η ελευθερια εκφρασης μεσα στα κινηματα δημιουργει συνειδητους ανθρωπους. Οι συνειδητοι ανθρωποι διχως ταμπελες φερνουν την πραγματικη αλλαγη στις κοινωνιες. ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΟΥΝΤΩΣΕΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΔΩ Η ΑΠΟ ΚΕΙ.
Τα κινηματα φερνουν στην επιφανεια το καινουριο και τις εσωτερικες αντιφασεις των λαων με στοχο να επιλυθουν. αυτο χρειαζομαστε ως κοινωνια, την ελευθερια εκφρασης και την ωριμοτητα των πολιτων και οχι απαραιτητα ποσο αριστερα παμε. Η αριστερα θα προκυψει πιθανοτατα στην πορεια του συνειδητου ανθρωπου. Δεν χρειαζεται να επιβληθει. Σημασια λοιπον εχει το κινημα.
Ευχαριστω. Καλη επιτυχια στο φορουμ αυτο.
Όταν λέμε «ΣΥΡΙΖΑ από τα κάτω», πρέπει να το εννοούμε…
του Γιώργου Χελάκη
Διαβάζοντας το άρθρο του, επανήλθε στην μνήμη μου ο παρακάτω προβληματισμός τον οποίο και δημοσιοποίησα ως σχόλιο.
Όμως θα ήθελα να επεκτείνω τον προβληματισμό μου αυτό και να το θέσω στην κρίση σας.
Στον σύντροφο Χελάκη σχολίασα:
«Η θέση σου με προβληματίζει, όχι για την ορθότητά της αλλά για την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ ως Σοσιαλιστικό κίνημα που διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία.
Με προβληματίζει το γεγονός της συμμετοχής σε ένα μονοδιάστατο όργανο ( την γραμματεία) στην οποία δεν κυριαρχεί ο λόγος αλλά ίσως η σκοπιμότητα.
Δεν είναι το απολύτως κακό αλλά παράγοντας ανασταλτικός.
Με ξενίζει το γεγονός, ότι ο λόγος δεν μπορεί να έχει και την ιδιότητα της απ’ ευθείας συμμετοχής ως μέλους, αλλά ό,τι εννοείται Λόγος πρέπει να εντάσσεται σε μια «καναλική» διαδικασία επικοινωνίας, σε μια θεραπεία από την συνιστώσα που συμμετέχει στην Γραμματεία.
Πρόσφατα άκουσα τον Πρόεδρο Τσίπρα, να λέει: Σύντομα θα δημιουργήσουμε και μια Σοσιαλιστική συνιστώσα για να ενταχθούν σ’ αυτή οι προερχόμενοι από ( έτσι κατάλαβα εγώ) το ΠΑΣΟΚ
Εγώ καταλαβαίνω πως ό,τι δεν το λες δεν σημαίνει και ότι το απορρίπτεις. Απλά δεν το υιοθετείς φωναχτά.
Ξεκαθαρίζω. Ο ΣΥΝ διεκδικεί την διατήρηση της επικυριαρχίας του στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν επιθυμεί άλλες καταστάσεις που μπορεί να έχουν «εκτροπές»».
Υπάρχει ως ενδεχόμενο ίσως, ο φόβος, πως στην υποθετική περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελισσόταν σε κόμμα πολιτικά – οργανωτικά, οι αποφάσεις εκπροσώπησης ή συγκρότηση οργάνων σε ολόκληρη την δομή, θα έπρεπε να αποτελούσαν υπόθεση του όλου και όχι μονοπωλιακά του ΣΥΝ ή στην καλλίτερη περίπτωση των συνιστωσών που συγκροτούν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, αν παραμείνει αυτή η δομή συγκρότησης, όσο χρόνο τα αποτελέσματα των ερευνών στη πρόθεση της κοινής γνώμης είναι ενθαρρυντικά, το ζήτημα που καίει απλά θα υποβόσκει.
Εκείνο που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι, ό,τι προσβλέπει στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα δεχτεί δικαιολογίες ή υπερευαισθησία ή αλαζονεία ορισμένων, αλλά θα εισπράξει απογοήτευση χάνοντας κάθε δυνατότητα ανάκαμψης για το άμεσο μέλλον.
Σε μια περίοδο που η ασκούμενη τρομοκρατία έχει δημιουργήσει διόδους επικοινωνίας και επαφής ενός σημαντικού ποσοστού του Ελληνικού Λαού με τις ποιο οικείες προς αυτόν Αριστερές δυνάμεις, προσβλέποντας στον ΣΥΡΙΖΑ, τον αποκαθηλωτή της υπάρχουσας κατάστασης των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων, το ενδεχόμενο να μην μετεξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, διατηρώντας τα σημερινά του χαρακτηριστικά συγκρότησης, σε ενιαίο κόμμα, μοιραία θα οδηγηθεί στις αγκάλες του δικομματισμού η στην αποστράτευση. Η μη μετεξέλιξη τροφοδοτεί ατολμία και απομάκρυνση της προοπτικής και φυσικά υποστολή της δυναμικής που υπάρχει σήμερα.
Την στιγμή που το εκλογικό σύστημα δεν επιτρέπει την συνεργασία των κομμάτων, η σημερινή δομή του ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα και καθόλου την προοπτική.
Η προοπτική θέλει ανεξάρτητα της διατήρησης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κάθε συνιστώσας, οι συνιστώσες να απολέσουν το αυτόνομο πολιτικό-οργανωτικό τους σχήμα ως ανεξάρτητες δομές που συνυπάρχουν, προς χάριν της ενιαίας πολιτικό-οργανωτικής δομής με μέλη, οργανώσεις και όργανα.
Οι τρίπλες στην εκλογή συντρόφων – συντροφισσών στα βουλευτικά αξιώματα δεν μπορεί να εξακολουθεί να θεωρείται εξυπνάδα.
Όπως δεν αποτελεί προνομιακός χώρος του ΣΥΝ, η εκλογή Προέδρου ο οποίος , με βάση ποιαν δεν μπορώ να φανταστώ διαδικασία, θα είναι και ο Κοινοβουλευτικός Πρόεδρος η Αρχηγός στην νέα Βουλή.
Όπως δρομολογήθηκαν οι εξελίξεις, παραμένει το ερώτημα: Πότε θα επέλθει η διάσπαση, πριν ή μετά την εκλογή στην νέα Βουλή;
Θα ήθελα στο ζήτημα αυτό να κουβεντιάσουμε όλοι όσοι συμμετέχουμε στο Δίκτυο και ως Ανένταχτοι Αριστεροί, με την ελευθερία του Λόγου που μας διακρίνει, να φτάσουμε σε ένα συμπέρασμα που θα το παλέψουμε στο επίπεδο της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Σύντροφοι, όσοι σήμερα δεν έχετε δουλειά και έχετε βενζίνη ή διάθεση, στο Αμφιθέατρο της ΓΣΕΕ, πραγματοποιείται διάλεξη με συζήτηση και θάμα: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΔΗΛΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Η Διάλεξη αρχίζει στις 18:00 και πραγματοποιείται από το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ.
Από τον Δημήτρη Τεμουρτζίδη, Ανένταχτο από Θεσσαλονίκη.
Γενικά χαρακτηριστικά της διεθνούς οικονομικής κρίσης
και οι επιπτώσεις στη χώρα μας.
Η διεθνής οικονομική κρίση με επίκεντρό της την παρα-τεταμένη, άγρια από κερδοσκοπική πλευρά, ανεξέλικτη πετρελαϊκή κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη απειλεί να τινάξει στον αέρα το διεθνές ¨κερδοσκοπικό μορατόριουμ¨ που είχαν συμφωνήσει την προηγούμενη περίοδο οι ισχυροί οικονομικοί και χρηματιστηριακοί κύκλοι σε ΗΠΑ και Ε.Ε.
Αυτή η ανεξέλικτη πετρελαϊκή κρίση έχει ήδη δημιουργήσει αλυσιδωτές επιπτώσεις στο ζήτημα της διατροφής, με αιχμή την πολύ σοβαρή κρίση επισιτισμού των τροφίμων και ιδιαίτερα του ψωμιού και του ρυζιού, σε όλες τις χώρες του κόσμου.
Κυρίως όμως και άμεσα απειλεί τις φτωχές χώρες της Αφρικής – Ασίας και Λ. Αμερικής, με άμεσο πια τον κίνδυνο της γενικευμένης επισιτιστικής κρίσης σε ολόκληρες περιοχές του πλανήτη!
Δείτε τις ¨εξεγέρσεις¨ για το ψωμί στην Αίγυπτο πρόσφατα, από το διπλασιασμό της τιμής του ψωμιού στη χώρα αυτή, την τραγική κατάσταση στην Αφρική, καθώς και την απελπισία του κόσμου στις Ασιατικές χώρες από τον υπερδιπλασιασμό της τιμής του ρυζιού και των βασικών αγαθών.
Αυτή η εξέλιξη με μαθηματική ακρίβεια έχει ήδη οδηγήσει εξαθλιωμένα τμήματα του πληθυσμού σε μεγάλες περιοχές του κόσμου, που έχουν ως μοναδική διατροφική βάση τους το ψωμί και το ρύζι, σε απόγνωση.
Η έκρηξη από τις ανεξέλικτες τιμές των τροφίμων μπορεί να οδηγήσει σε μια εκτεταμένη ¨με παγκόσμιες διαστάσεις διατροφική γενοκτονία¨ που ασκούν συστηματικά και εκτός ελέγχου, οι μεγάλες πολυεθνικές και χρηματιστηριακές εταιρίες, που έχουν στον αποκλειστικό τους έλεγχο την παγκόσμια παραγωγή και διάθεση των βασικών διατροφικών προϊόντων.
Οι τελευταίες όμως εξελίξεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης
επιτείνονται και από την εξελισσόμενη πιστωτική κρίση- κύρια στις αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες- που μαζί με την επισιτιστική κρίση, απειλούν τη στιγμή αυτή το ίδιο το σύστημα της οικονομίας της αγοράς με γενικότερη οικονομική κατάρρευση.
Η Ευρωπαϊκή ένωση και η χώρα μας ως μέλος της, παρακολουθούν περίπου προκλητικά αδιάφορα την εξέλιξη αυτή της κρίσης, που ανατροφοδοτείται διαρκώς από τις πολιτικές της που επιτείνουν το πρόβλημα αντί να το ¨διαχειριστούν¨ με ουσιαστικά και ¨παρεμβατικού τύπου¨ μέτρα, για την αποτροπή της εντεινόμενης οικονομικής κρίσης με άμεσες τις ¨ανθρωπιστικές της συνέπειες¨.
Είναι επίσης αλήθεια ότι η πείνα αποτελεί πια μια σκληρή πραγματικότητα, η οποία μάλιστα ολοένα και διευρύνεται όπως βλέπουμε με ταχύτατους ρυθμούς και στην Δύση.
Έχει μάλιστα τόσο πολύ φοβίσει τους ηγέτες και οικονομικά ισχυρούς, οι οποίοι πρόσφατα εκδήλωσαν την έντονη ανησυχία τους για το φαινόμενο. Ανησυχία βέβαια ιδιοτελής αφού αυτό που κυρίως τους τρομάζει είναι, οι πιθανές εξεγέρσεις των φτωχών και αποκλεισμένων που θα ταράξει την ησυχία και τον κυνισμό τους.
Εκείνο όμως που περισσότερο τους ανησυχεί, είναι μήπως οι αναμενόμενες εξεγέρσεις, μη τυχόν και πάρουν μεγάλη έκταση στις μητροπόλεις του καπιταλισμού και τροφοδοτήσουν με τη σειρά τους απρόβλεπτες και ανατρεπτικές καταστάσεις! Διότι όπως χαρακτηριστικά λέγεται, ¨όταν η οδοντόκρεμα βγει από το σωληνάριο, πολύ δύσκολα επαναφέρεται στην προηγούμενη κατάστασή της¨!
Οι σημερινές διεθνείς οικονομικές εξελίξεις και η κρίση που κύρια την χαρακτηρίζει είναι αποτέλεσμα της πολιτικής του άγριου και επιτιθέμενου καπιταλισμού, που με αιχμή την προωθημένη ¨ιδεολογική¨ επικράτηση του τον νεοφιλε-λευθερισμό, επιχειρεί με ωμό και βίαιο τρόπο, την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των πλουσίων, μαζί με τον ασφυκτικό έλεγχο σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Δυστυχώς η ¨κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού¨ και η είσοδος της Κίνας στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα έχουν επιτείνει τα τελευταία χρόνια, αλλά κυρίως έχουν επιταχύνει τις διεθνείς οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις σε όφελος του κεφαλαίου, με την είσοδο των χωρών αυτών στο διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό για τον έλεγχο του πλούτου.
Το ¨αμερικάνικο δόγμα¨ στηρίχθηκε τα τελευταία 50 χρόνια ανοικτά και απροκάλυπτα στον ¨διαρκή πόλεμο¨, που δια μέσου της στρατιωτικής υπεροχής και επιβολής καθώς επίσης και της οικονομικής επιρροής, δημιούργησε την ασφυκτική πολιτική εξάρτηση και επικυριαρχία και στην Ευρώπη.
Η Ε.Ε υποχωρώντας συνολικά τα τελευταία χρόνια ¨υποτάχθηκε¨ πολιτικά και στρατιωτικά στην ηγεμονία των ΗΠΑ, με κοινή δυστυχώς την πολιτική και δύο μεγάλων παρατάξεων (συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατών), που διεύθυναν τις πολιτικές τύχες στην Ευρώπη.
Η ¨ταύτιση και η υποταγή¨ είναι πλέον δεδομένη ακόμα και στους πιο καλοπροαίρετους υποστηρικτές της ¨αυτοτελούς πορείας¨ της Ευρώπης, σε διαφορετική κατεύθυνση από τις επιλογές και προτεραιότητες της Αμερικάνικης υπερδύναμης.
Η Ε.Ε σήμερα όντας ταυτισμένη πολιτικά με την Αμερικάνικη υπερδύναμη, είναι ¨υποχρεωμένη¨ όλο και πιο ενιαία να αναλαμβάνει και να μετέχει ενεργά στο –οικονομικό και στρατιωτικό – κόστος των επιχειρήσεων που αποφασίζουν οι ΗΠΑ να διεξάγουν σε διάφορες περιοχές του κόσμου– ¨παρά τις επιμέρους ενστάσεις χωρών της(;) στη μορφή και το περιεχόμενο¨ ακόμα και των ανοικτών στρατιωτικών επεμβάσεων.
Καταστρατηγώντας εδώ και χρόνια τους διεθνείς οργανισμούς και τον ΟΗΕ, (Ιράκ, Αφγανιστάν, Βαλκάνια και αλλού) οι ΗΠΑ αδιαφορούν για τις ¨ ανθρωπιστικές ευαισθησίες των Ευρωπαίων¨ ότι πρέπει να τηρούνται οι διεθνείς κανόνες και τα νομικά προσχήματα.
Είναι γνωστό επίσης, ότι για πάνω από μισό αιώνα το κόστος των αμερικάνικων βάσεων αλλά και στρατιωτικών επεμβάσεων, το αναλαμβάνουν σε σημαντικό βαθμό χρόνια τώρα οι τρίτες χώρες!
Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα, με ποιο χαρακτηριστικά αυτά της Γερμανίας στην δεκαετία του ’60 και της Ιαπωνίας, όπου οι κεντρικές τράπεζες των χωρών αυτών αλλά και πλήθος άλλων, κάλυπταν αυτές το μεγαλύτερο μέρος των στρατιωτικών βάσεων και εγκαταστάσεων καθώς και των στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Πρόσφατα παραδείγματα, το 1991 η Σ. Αραβία με το Κουβέιτ ανέλαβαν το τεράστιο οικονομικό κόστος του πολέμου στο Ιράκ.
Το τωρινό κόστος του πολέμου σε Ιράκ, Αφγανιστάν και οπουδήποτε αλλού κρίνουν και αποφασίσουν οι ΗΠΑ, το έχουν ήδη ¨αναθέσει με συλλογικές αποφάσεις¨ που παίρνονται στα πλαίσια των συνόδων του ΝΑΤΟ στις χώρες-μέλη του, καθώς και στις υπό ένταξη χώρες του ΝΑΤΟ!
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα όλες οι χώρες του κόσμου ¨συμμετέχουν¨ συνδράμοντας οικονομικά όλες, με την σημερινή μορφή και το περιεχόμενο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης – που με αιχμή της την διεθνή πετρελαϊκή κρίση- ευνοούν την προκλητική κερδοσκοπία των κερδών από τις πολυεθνικές του πετρελαίου.
Έτσι ακούμε και μαθαίνουμε να ομολογείται δημόσια μπροστά στη διεθνή κοινότητα, ότι ήδη ¨συνδράμουν ενεργά με τα υπερκέρδη τους¨ οι εταιρίες πετρελαίων να προσφέρουν με τη σειρά τους, χρηματοδοτώντας ανοιχτά τις προεκλογικές εκστρατείες των ρεπουμπλικάνων αλλά και δημοκρατικών στις ΗΠΑ, μέχρι και τις στρατιωτικές επεμβάσεις σε όλες τις γωνιές του κόσμου.
Αυτή η ωμή και απροκάλυπτη ¨οικονομική πολιτική¨ που ασκείται σε όλες τις χώρες του κόσμου, έχει κυρίως σοβαρές και άμεσες επιπτώσεις στις χώρες που δεν διαθέτουν σημαντικές πρώτες ύλες- πετρέλαιο και αέριο – και είναι εντελώς ευάλωτες και απροστάτευτες στην πολιτικό στρατιωτική και οικονομική ισχύ των ΗΠΑ, έχει όμως τη συνδρομή και συμφωνία της Ε. Ένωσης καθώς της Ρωσίας και της Κίνας για διαφορετικούς λόγους.
Η Ρωσία των Πούτην – Μετβέντεφ καθώς και η Κίνα έχουν, η πρώτη με τα τεράστια αποθέματα πρώτων υλών, κυρίως αποθεμάτων πετρελαίου, φυσικού αερίου και σημαντικών άλλων ορυκτών αποθεμάτων, που διαθέτει η χώρα αυτή και τη δυνατότητα που της δίνεται – με την στρατιωτική ισχύ που ανέπτυξε την περίοδο της Σοβ. Ένωσης- να βρίσκεται έξω από την απειλούμενη ανοικτή κρίση.
Ευνοημένη και επωφελούμενη σημαντικά, ειδικά η Ρωσία που με την οικονομική και πολιτική επιρροή της κυρίως, αυξάνει τον ρόλο της στον Ευρωπαϊκό και ειδικότερα στον Βαλκανικό χώρο.
Επιπρόσθετα η Κίνα, με επίσημους ρυθμούς ανάπτυξης τα τελευταία 15 χρόνια με 10%! ετησίως, που ανεπίσημα αγγίζουν ρυθμούς 15-18% !, ¨εισπράττουν και απορροφούν¨ για την επόμενη περίοδο, σημαντικό μερίδιο στην ανάπτυξη της με τον παραγόμενο πλούτο, από τον αναδυόμενο και ισχυρό κινέζικο και αδηφάγο καπιταλισμό.
Όλες οι παράμετροι από την τρέχουσα διεθνή κρίση- που πολλοί την συγκρίνουν με εκείνη του 1929- πρέπει να εξετα-στούν ιδιαίτερα από την Αριστερά και να εξαχθούν σοβαρά συμπεράσματα για την έκταση, τον χαραχτήρα και κυρίως τις επιπτώσεις στη χώρα μας και την Ε. Ένωση.
Κάτω από αυτό το πλαίσιο και με ¨δοσμένες τις σημερινές συνθήκες και τους διεθνείς συσχετισμούς¨, να εξεταστούν οι πολιτικές που με άξονα τους την κάθε χώρα ξεχωριστά, να δοθεί η μάχη και ο αγώνας όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, γύρω από τις επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης στις τιμές των καυσίμων και τροφίμων, που τείνει να διαλύσει τον στοιχειώδη συνεκτικό κοινωνικό ιστό που διαθέτει η χώρα μας.
Η άμεση οικονομική απειλή που ασκείται σε ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού από την ανεξέλικτη κερδοσκοπία των τιμών σε βασικά καταναλωτικά αγαθά βρίσκεται σε καθημερινή πια εξέλιξη! και πρέπει να αντιμετωπισθεί από ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών πολιτικών, για να μην θρηνήσουμε την επόμενη περίοδο ανθρώπινα θύματα λόγω των επιπτώσεων από την πείνα και στη χώρα μας!
Τρόφιμα, αγαθά για κοινωνικές ανάγκες – υπηρεσίες καθώς και τεράστιος πλούτος έχει περιέλθει στη χώρα μας – τα τελευταία 15 χρόνια κυρίως- με βίαιο και προκλητικό τρόπο στα χέρια των οικονομικά ολίγων και ισχυρών.
(χρηματιστηριακή ληστεία του 1999, εκποίηση και κακή διαχείριση της περιουσίας των Ταμείων, Ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής και δημόσιας περιουσίας(ΔΕΚΟ), που αποκτήθηκε με τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού, καθήλωση των αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις, που ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν για την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ μέχρι σήμερα, είναι πολύ κάτω από τον ¨επίσημο¨ πληθωρισμό και τις πραγματικές ανάγκες μεγάλου τμήματος του πληθυσμού που έχει ήδη αγγίξει και τα μεσαία εισοδήματα .
Σήμερα, μετά μάλιστα την επιχειρούμενη ακύρωση του ¨ανολοκλήρωτου κράτους πρόνοιας¨, που επιχειρήθηκε μεταπολεμικά αλλά κυρίως μετά το 1981 να οικοδομηθεί στη χώρα μας, ξεκίνησε εδώ και αρκετά χρόνια η αποδόμησή του, κύρια από τις κυβερνήσεις των κ. Σημίτη, αλλά κυρίως από την Δεξιά διακυβέρνηση του Καραμανλή, με την ολοκλήρωση μαζί με το ξεθεμελίωμα της δημόσιας περιουσίας του κοινωνικού κράτους.
Η εκποίηση του δημόσιου πλούτου μαζί με τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που συσσωρευμένα ακολούθησαν, από τις διαδοχικές και επανωτές αυξήσεις των τιμών σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες τα τελευταία χρόνια, με την συνεχή συρρίκνωση στα εισοδήματα των εργαζομένων και συνταξιούχων, φαίνεται να παίρνουν τα αμέσως επόμενα χρόνια εφιαλτικές κοινωνικές διαστάσεις,
Είναι επιτακτική κοινωνική ανάγκη να ασκηθούν άμεσα συγκεκριμένες οικονομικές πολιτικές που να αναδιανέμουν ουσιαστικά -σε πρώτη φάση τουλάχιστον- τα είδη πρώτης ανάγκης και επιβίωσης, στο διαμορφωμένο και εκτεταμένο φάσμα νεόπτωχων που στη χώρα μας έχει ξεπεράσει ήδη το ¼ του πληθυσμού!
Άμεσες πολιτικές και μέτρα πρέπει να ληφθούν σε αυτήν την κατεύθυνση είναι:
• Ουσιαστικός έλεγχος του κόστους των αγροτικών προϊόντων, από την παραγωγή έως την διάθεσή τους στον καταναλωτή.
• Ουσιαστικός έλεγχος στα ποσοστά κερδών των επιχειρήσεων διατροφής και στην ποιότητα τους.
• Ενίσχυση μέσα από τον ¨παρεμβατικό και ουσιαστικό έλεγχο του κράτους, με την λειτουργία των μηχανισμών ελέγχου της αγοράς! (ναι! για παρεμβατικές πολιτικές του κράτους στο κόστος παραγωγής-διακίνησης μέχρι την κατανάλωση, μιλάμε ανοικτά πια ως Αριστερά, αμφισβητώντας έμπρακτα την λογική του νεοφιλελευθερισμού της μη παρέμβασης!), σε όλο το φάσμα της παραγωγής και διακίνησης των αγροτικών προϊόντων για το χτύπημα των μεσαζόντων-κερδοσκόπων που παραγωγοί και καταναλωτές έχουν κοινό συμφέρον.
• Ο σημαντικός ρόλος των συνεταιρισμών γίνεται αναγκαίος-όσο ποτέ άλλοτε σήμερα- οι οποίοι όμως πρέπει να ενεργοποιηθούν σε σύγχρονη κατεύθυνση και λειτουργία, μακριά από την γραφειοκρατική και αδιαφανή λειτουργία του πρόσφατου παρελθόντος, που απαξίωσαν στη συνείδηση του ελληνικού λαού την καθοριστική και ουσιαστική χρησιμότητα τους, στον έλεγχο των τιμών και την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων.
• Οι αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις αν δεν συνοδευτούν με πολιτικές παρέμβασης και ελέγχου των τιμών των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών, (πραγματικές αυξήσεις με πάγωμα των τιμών των τιμολογίων των ΔΕΚΟ), ευνοούν την ασυδοσία και την ανεξέλικτη αύξηση των προϊόντων και υπηρεσιών και εξανεμίζουν τις όποιες αυξήσεις, όπως ωμά και ξεδιάντροπα βλέπουμε τους τελευταίους μήνες από την συνεχή άνοδο των τιμών που μέρα με τη μέρα πολλές φορές αυξάνουν με πρόσχημα την άγρια κερδοσκοπική τιμή του πετρελαίου.
• Ανάλογες πολιτικές πρέπει να αναλάβει και να θεσπίσει με νόμους άμεσα η Ε. Ένωση.
• Αφύπνιση, συντονισμός και ενεργοποίηση των κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων, σε συντονισμό με τα ευρωπαϊκά συνδικάτα και τις κοινωνικές οργανώσεις, για την ευρύτερη αντίδραση και πίεση προς τις κυβερνήσεις, με στόχο την λήψη μέτρων ελέγχου και παρέμβασης σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο.
• Η ευρύτερη Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παίξουν σημαντικό πολιτικό ρόλο για την μεγαλύτερη δυνατή συμπόρευση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για την δημιουργία ¨ευρύτερου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου¨, γύρω από το ζήτημα της ακρίβειας και της επερχόμενης πείνας, με την ανεξέλικτη και άγρια αφαίμαξη του εισοδήματος των μισθών και συνταξιούχων.
Γι’ αυτό να αναλάβει με δική του πρωτοβουλία ο Σύριζα:
– Να απευθύνει κάλεσμα σε όλους τους κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς φορείς, τις πολιτικές οργανώσεις και κινήσεις, σε κοινό μέτωπο-πλαίσιο διεκδίκησης, με άμεση απαίτηση την οικονομική ανακούφιση των φτωχών και αποκλεισμένων.
– Την θεσμοθέτηση επιδόματος ενάντια στην φτώχεια, την αποτροπή από την εξαθλίωση και την πείνα!
– Θεσμοθέτηση με πρόταση νόμου, για την δημιουργία κοινωνικής παροχής (κουπόνια αγορών βασικών κατανα-λωτικών προϊόντων σε οικογένειες και απόρους, αποκλει-μένους και ανέργους σε μηνιαία βάση, που να καλύπτει την αγορά βασικών προϊόντων διατροφής μηνιαίως).
– Κοινό μέτωπο των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων και οργανώσεων κατά της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και των Ιδιωτικοποιήσεων.(ΟΤΕ, ΔΕΗ, Λιμάνια, Δημόσια μαζικά μέσα μαζικής μεταφοράς, Ταμιευτήριο και κοινωνικού χαραχτήρα και ρόλου των υπολοίπων ΔΕΚΟ).
– Επαναφορά και έλεγχος του 51% του Δημοσίου σε πρώτη φάση, όλων των κοινωνικού χαραχτήρα επιχειρή-σεων.
– Έλεγχος στα τραπεζικά και πιστωτικά ιδρύματα της χώρας για πλήθος αυθαίρετων χρεώσεων στους δανειολήπτες και κατάργηση του καρτέλ στα επιτόκια χορηγήσεων-καταθέσεων.
– Κατάργηση των πλειστηριασμών στα ακίνητα για ποσά που έχουν καταβληθεί με το αρχικό κεφάλαιο έως το 50% των τόκων + κεφαλαίου.
– Πλήρης απαγόρευση του πλειστηριασμού για ποσά που αφορούν αποκλειστικά ποσά καταβολής του υπολοίπου των τόκων μέχρι του ποσού 50% και με ευνοϊκούς διακανονισμούς εξόφλησης.
Οι κοινωνικές δυνάμεις της ευρύτερης πολιτικής αριστεράς πρέπει να αντιληφθούν την κρισιμότητα της οικονομικής συγκυρίας και να παρακάμψουν τις έντεχνες διαφωνίες τους, προβάλλοντας δήθεν διαφορετικές στρατηγικές.
Να επιδιώξει σταθερά την πολιτική συνεννόηση και συμφωνία σε όλα τα επίπεδα, των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που αποτελούν τα θύματα της οικονομικής κρίσης.
Να ¨ενώσουν τις δυνάμεις τους¨ και να συμφωνήσουν σε ένα μεσοπρόθεσμο πολιτικό πρόγραμμα, που θα αποτρέψει την νεοφιλελεύθερη Δεξιά διακυβέρνηση με την πολιτική της να οδηγήσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας στο περιθώριο, να εκποιήσει την δημόσια περιουσία και να μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο κοινωνικό Ελντοράντο.
Η διεύθυνση του ιστολογίου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Φαλήρου, είναι :
syriza-pf.blogspot.com Περιμένουμε σχόλια, προτάσεις κλπ. ΠΑακαλούμε προσθέστε τη διεύθυνση στα link σας…
ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟΥ
Εχθές η ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ είχαν «προετοιμάσει» συλλαλητήριο εναντίον της ακρίβειας και της αναρχίας του λεγόμενου «ανταγωνισμού».
Πρόσφατα, ο κ. Φώλιας, είχε εμμέσως ζητήσει την βοήθεια του καταναλωτικού κοινού σε ένα μποϊκοτάζ προϊόντων για τις απαράδεχτες τιμές και την αισχροκέρδεια των διαφόρων επιχειρηματιών και εμπόρων.
Κάποτε πανηγύριζαν οι οπαδοί του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ και μεταξύ αυτών και η τότε ηγεσία της ΠΑΣΚΕ στην ΓΣΕΕ, για την ένταξη της Ελλάδας, στην ζώνη του Ευρώ και την ΟΝΕ.
Όμως, όπως πάντα συμβαίνει στο Ελλαδιστάν, ο Λαός δεν χρειάζεται να γνωρίζει περισσότερα από όσα του είναι απαραίτητα για να επευφημεί τον Καίσαρα (κάθε 4 χρόνια), γιατί τα πράγματα είναι πολυσύνθετα και επομένως όσοι τα χειρίζονται έχουν την ενδεδειγμένη υψηλή μόρφωση που απαιτείται και για τον λόγο αυτό εκλέγονται.
Θα πρέπει να μην μας διαφεύγει και το γεγονός, ότι μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέ λάθος αναγνωρίζεται.
Λοιπόν, όταν ο Καίσαρας Σημίτης αποφάσισε να κάνει την Ελλάδα ισχυρή, δεν είπες στους αφελής υποστηριχτές του, ότι τα δικαιώματα αυτοδιάθεσης της Ελληνικής οικονομίας, παραχωρούνται στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα και ότι η οποιαδήποτε πίεση στον πληθωρισμό ή αύξηση των τιμών αποτελεί ζήτημα που το λύνει το Κεφάλαιο όταν και οπότε το θελήσει ή αγαπήσει τον Έλληνα εργαζόμενο.
Σήμερα ο Καίσαρας Καραμανλής, που ήρθε να μας σώσει και να κάνει πιο ισχυρή τούτην την Χώρα κάθε πρωί ανάβει και ένα κερί στον Άγιο Καίσαρα, Σημίτη.
Αν τώρα βαρυστομαχιάσουν οι έμποροι, οι μεταπράτες, οι επιχειρηματίες, οι πολυεθνικές, από τα κέρδη και τις αυξήσεις των τιμών, τότε οι τιμές θα πάψουν να αυξάνονται.
Αν όμως θέλουμε να σταματήσουμε εμείς αυτό το παιχνίδι των τιμών και της ακρίβειας, τότε οφείλουμε να οργανώσουμε τις μικρές μας κοινωνίες σε οργανώσεις καταναλωτών και να υποδουλώσουμε τις καταναλωτικές μας συνήθειες εν είδη αναγκών και να μποϊκοτάρουμε προϊόντα και «ανάγκες» μας, γιατί αν περιμένουμε είτε το κεφάλαιο είτε τις κυβερνήσεις, βλέπω να κατοικούμε σε νέες εργατικές κατοικίες από χαρτόκουτα και πάει λέγοντας.
Εντάξει, δεν είναι και ο πιο φερέγγυος εκπρόσωπος της κοινωνίας και των εργαζομένων η ΓΣΕΕ, αλλά όταν μας καλεί σε ένα συλλαλητήριο εναντίον της ακρίβειας, τότε συμμετέχουμε για τον εαυτό μας, την οικογένειά μας και τους φίλους αλλά και τους εχθρούς μας.
Αν δεν μας αρέσει η ΓΣΕΕ, τότε ας δημιουργήσουμε νέες οργανώσεις,
Κοινωνικές Εργατικές Οργανώσεις.
Αλλά αν δεν κάνουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο, είμαστε άξιοι της μοίρας μας και άξια δουλικά, όπως ακριβώς επιθυμούν οι Κυβερνώντες και τα Αφεντικά τους.
ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ
[Πρέπει να είναι σαφές ότι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι ουδόλως ευθύνονται αλλά αποκλειστικά θίγονται. Ως εκ τούτου στην όποια συζήτηση δεν τίθεται θέμα αντιπαροχών και συμψηφισμών. Αντιθέτως η πλειονότητα των επιχειρηματιών (προφανώς και μελών σας) φέρουν βαριά ευθύνη για την ακρίβεια. Βαρύτατη είναι και η ευθύνη της κυβέρνησης αφ’ ενός γιατί δεν ασκεί τις ενδεικνυόμενες δημόσιες πολιτικές παρεμβάσεις αλλά επικοινωνιακά διαχειρίζεται «μέτρα» και αφ’ ετέρου με την αύξηση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ «τροφοδοτεί» και την ακρίβεια και απαράδεκτες πολιτικές υπέρ ενίσχυσης της επικέρδειας (χαρακτηριστικό το παράδειγμα των Τραπεζών). ]
Τα παραπάνω αναφέρονται στην απαντητική επιστολή του Προέδρου της ΓΣΕΕ, προς τον ομόλογό του, κ. Δασκαλόπουλο, Πρόεδρο του ΣΕΒ.
Θα ήταν χρήσιμο για τον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ, να αντιληφθεί τόσο το αποτέλεσμα της πρόσφατης Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης και το άδοξο τέλος μιας διαπραγμάτευσης που εξυπηρετούσε τις εργοδοτικές οργανώσεις παρά τα συμφέροντα των εργαζομένων, όταν το κίνημα βρισκόταν σε ανοδική κατεύθυνση, καθώς και τις ευθύνες της ΓΣΕΕ και των Ομοσπονδιών της, κυρίως της πρώην Κοινής Ωφέλειας, που διαδραματίζουν εξουσιαστικό ρόλο στην Διοίκηση της Συνομοσπονδίας, ότι στα ζητήματα της αντιμετώπισης της ακρίβειας, οφείλονται πρακτικά βήματα που θα επαναφέρουν την εμπιστοσύνη των εργαζομένων στο πολύπαθο συνδικαλιστικό κίνημα.
Προτείνω να αποδεχτούν η ΓΣΕΕ και οι Ομοσπονδίες των: ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ και ΟΤΟΕ, την προκήρυξη συνεχόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων εναντίον των αυξήσεων των τιμολογίων και των επιτοκίων.Άλλως τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα……. μας πάνε γάντι, μιας και είναι δυσδιάκριτες οι αντιλήψεις των συνδικάτων από τις αντίστοιχες των κομμάτων εξουσίας.
Άρα έχουν αντιληφθεί το μέγεθος του φιάσκου στο Σύνταγμα και την απόρριψή τους απο τους ίδιους τους εργαζόμενους που υποτίθεται εκπροσωπούν;
ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΤΗ
Σας παρακαλούμε να υπογράψετε και να προωθήσετε ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ
το κείμενο συγκέντρωσης υπογραφών, που είναι στην παρακάτω διεύθυνση και αφορά τα μεταλλεία στο βουνό της Οίτης.
http://www.gopetition.com/online/19993.html
Προωθήστε το στις δικές σας λίστες e-mail. Είναι ανάγκη να συγκεντρωθούν υπογραφές
με εκτίμηση
http://www.e-ecology.gr
ΟΧΙ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΤΗ!
Η ΟΙΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΓΚΙΩΝΑ!!
συμμετοχή ναι – οχι κομματικοποίηση
φιλοι ανενταχτοι. Ζούμε σε μια εποχή όπου οι αποφάσεις μας και οι δράσεις μας τα επόμενα χρόνια θα καθορίσουν το μέλλον της ανθρωπότητας πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και πρέπει σύντομα να επιδείξουμε την ωριμότητα ως πολίτες να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Αυτό δεν αρκεί να γίνει μόνο σε μια χώρα όπως η ελλάδα αλλά σε διεθνές επίπεδο (υπερευρωπαϊκά), αφορά τους κατοίκους όλου του πλανήτη. Στη δύση, τα αστικού τύπου δημοκρατικά κράτη έθνη που γεννήθηκαν από την ανάγκη για ελευθερία του ατόμου, ενάντια στη μοναρχία και το φεουδαλισμό μετεξελίχθηκαν στα νεοφιλελεύθερα τηλεοπτικής δημοκρατίας τύπου της εποχής μας. Οι πολίτες ζουν μέσα σε ένα καθεστώς ελεγχόμενης ελευθερίας, έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς και στο ίδιο το Κράτος, αδιαφορώντας για ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Θεωρώ ότι πάντα στην ιστορία υπήρχε και θα υπάρχει ένα ριζοσπαστικό μέρος, μια μειοψηφία της τάξης του 10 – 25% η οποία ενδιαφέρεται και μάχεται για τα κοινά, Μέσα σε αυτό το χώρο μπορεί να βρεί κανείς διάφορες ιδεολογικές τάσεις οι οποίες διαφέρουν μεταξύ τους έχουν όμως όλες ένα κοινό σημείο. Όλες πιστεύουν ότι κατέχουν τον (μοναδικό) σωστό δρόμο για την ΟΥΤΟΠΙΑ, για το μέρος που ετυμολογικά σημαίνει ότι «δεν υπάρχει τέτοιο μέρος», απάνω σε αυτόν τον πλανήτη τουλάχιστον. Αυτή η διάσπαση του ριζοσπαστικού μέρους της κονωνίας αφήνει ανοικτό το χώρο του κέντρου για τα 2 μεγάλα κόμματα, τα οποία επικρατούν στην ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά. Έτσι δημιουργείται με τη βοήθεια των ΜΜΕ η «γκρίζα» δημοκρατία, μια δημοκρατία δηλαδή την οποία μια σχετική πλειοψηφία επιθυμεί και ψηφίζει αλλά κανείς δε θέλει στην πραγματικότητα. Είναι το μή χείρον βέλτιστο από όλες τις υπόλοιπες επιλογές. Πιστεύω συνειδητά πλέον ότι η ευθύνη για αυτήν την κατάσταση είναι η μισή των πολιτικών (σίγουρα δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους) και η άλλη μισή τουλάχιστον των πολιτών. Γιατί οι ίδιοι εκλέγουν τους πολιτικούς τους. Γιατί αδιαφορούν. Γιατί δε συμμετέχουν. Γιατί η πολιτεία απέτυχε στο να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους. Αυτό εννοώ όταν λέω ότι πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Η κοινωνία, δηλαδή εμείς, πρέπει να επιτύχουμε σε αυτό που απέτυχε η πολιτεία. Και να γίνουμε η πολιτεία. Δεν ξέρω αν είμασταν ποτέ ή αν είμαστε τώρα. Γιατί όλα είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, έτσι δε λέμε?
Η δημοκρατία πρέπει να μπεί στο μικροσκόπιο και να ανασχεδιαστεί από τη βάση. Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και παραπέρα. Δεν έχω τον τρόπο, αλλά τρόπος πρέπει να βρεθεί. Το ξαναείπα: Πρέπει να γίνει σχέδιο πρόταση Συνταγματικής Αναθεώρησης. Ο απώτερος στόχος; Ευρωπαϊκό Σύνταγμα από τα κάτω, όχι από τα πάνω. Το θέτω σαν υψηλή προτεραιότητα για οποιαδήποτε περαιτέρω αλλαγή, μεταρρύθμιση, μετασχηματισμό, ανατροπή, όπως θέλετε πεστε το. Δεν αρκούν Προγραμματικά Σχέδια για Οικονομία, Περιβάλλον, Εργασία κλπ. Δεν έχει σημασία η διατύπωση αρχών και θέσεων (δύσκολη υπόθεση η σύνθεση). Σημασία έχει πως θα πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
«Διαφωτισμός είναι η έξοδος του ανθρώπου από την ανωριμότητα για την οποία ο ίδιος είναι υπεύθυνος» Ε.Κάντ
Πόσο δρόμο έχουμε ακόμα να διανύσουμε…
Φίλε paraoros,
Από την θέση σου, όπως την διατυπώνεις, βαστώ ένα σημείο που είναι και ό,τι παίζεται στο επίπεδο της προπαγάνδας από τα ΜΜΕ και τα πολιτικά κόμματα που λειτουργού στο επίπεδο της Αστικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Η μόνιμη επωδός στις αντιπαραθέσεις μεταξύ των κομμάτων της κυβερνητικής εξουσίας κυρίως αλλά και στο επίπεδο της «διαμεσολάβησης» των ΜΜΕ, είναι ποιος και κατά πόσο μπορεί να εκπροσωπήσει ή να εκφράσει το Κέντρο ή άλλως Μεσαίο Χώρο.
Εξ ορισμού αλλά και κατά την Μαρξιστική αντίληψη, η Μεσαία τάξη, η τάξη δηλαδή που δημιουργεί τον Μεσαίο χώρο, είναι το αντίθετο αλλά και άκρων καταπιεστικό των Λαϊκών τάξεων.
Επομένως τα κόμματα που στριμώχνονται στο ποιο είναι ο αυθεντικός εκπρόσωπος της Μεσαίας Τάξης, ουσιαστικά δηλώνου την ταξικής τους συνείδηση και την ταξικής του ένταξη η οποία διαρρηγνύει τις σχέσεις της με τις υποδεέστερες τάξεις των εργατών και αγροτών.
Αυτή ως εξέλιξη, παρατηρείται και στα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που μετά από μια μακρόχρονη προσαρμογή στις ανάγκες που η ίδια η εξουσία που διαχειρίστηκαν επέβαλε, διαμορφώθηκαν σε νέου αστικού τύπου Δημοκρατικά κόμματα που επειδή αναφέρονται και στα δικαιώματα της κοινωνίας , αλλά όμως στην γενική θεώρηση της Κοινωνίας, διατήρησαν το αναγνωριστικό τους από τα Συντηρητικά ή Καπιταλιστικά κόμματα.
Εγώ δεν έχω καμιά αντίρρηση για το ποιος θα εκφράσει και θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα του Μεσαίου χώρου ή Κέντρο όπως το αποκαλούμε , ούτε στην διαμάχη μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας στο ποιος από τους δύο είναι ο αυθεντικός εκπρόσωπος, συνεχιστής και εκφραστής αυτού του χώρου.
Εκείνο που με ανησυχεί είναι η εμπλοκή της Αριστεράς όταν προσπαθεί να διατυπώσει και την δική της παρουσία στην διαμάχη αυτή. Μια παρουσία που δηλώνει την ανάγκη μεριδίου εκπροσώπησης. Η Αριστερά δεν μπορεί να ξεπεράσει τα αδιέξοδά της δημιουργώντας καινούργια μέσα από τις απόπειρες Αστικοποίησης της.
Το αν υπάρχουν προοδευτικές συνιστώσες στον Ταξικό αυτόν Χώρο, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι θα επιθυμούσαν ή ότι δική μας επιθυμία, πρέπει να είναι η ένταξή τους και η πολιτική –κοινωνική και οικονομική εκπροσώπηση, στην Αριστερά ως η Συνιστώσα του Μεσαίου χώρου.
Αποτελούν σαφώς ή ενδεχομένως συμμαχικές δυνάμεις που όμως δεν είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα παραμείνουν για πολύ χρόνο έτσι.
Σε μια απόπειρα οριοθέτησης της Σοσιαλιστικής οικονομικής ανάπτυξης σε αντιδιαστολή με την καπιταλιστική, που λόγω της ύπαρξής της οφείλεται και η δημιουργία της Μεσαίας τάξης ( άσχετα ένα τα μεσοστρώματα των διάφορων επαγγελμάτων και κυρίως τα νεόπλουτα επιζητούν την αναγνώριση τους ως συνιστώσα της Μεσαίας Τάξης) δεν είναι σίγουρο ( το αντίθετο είναι), αν εξακολουθούσαν να υπάρχουν προοδευτικά στρώματα ή κοινωνικές ομάδες του Μεσαίου χώρου που να στηρίζουν την Αριστερά και να επιθυμούσαν ακόμα και την κομματική τους συνέχεια σ’ αυτήν. Ακροθιγώς θίγονται και μάλιστα με μεγάλη ασάφεια ζητήματα που έχουν αποδέχτες την Μεσαία τάξη.
Η Μεσαία τάξη χρόνια τώρα, αιώνες θα λεγα, επιθυμεί και επιθυμούσε τον έλεγχο του Κράτους, της ανάπτυξης της κοινωνίας, της πολιτικής και της οικονομίας. Δεν έχει μέχρις σήμερα παραιτηθεί από την προσπάθεια να εμβολίζει κάθε πολιτική συνιστώσα των κοινωνιών ούτε να μη κάνει αισθητή την παρουσία της, ούτε να διεκδικεί την αναγνώρισή της ως δύναμη εξουσίας, δημιουργίας ή προόδου.
Σ’ όλα τα κόμματα της Αριστεράς η παρουσία της Μεσαίας τάξης είναι έντονη και μάλιστα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο ακόμα και στο επίπεδο της ηγεσίας των κομμάτων.
Αυτό είναι και το δυστύχημα για την Αριστερά αλλά και η καταδίκη της ως συμπληρωματική δύναμη στην εξέλιξη και στην διαχείριση του Κράτους.
Όσο η Μεσαία τάξη θα μεγεθύνεται τόσο θα πολιορκείτε από νέες στρωματώσεις νεόπλουτων και «Ευγενών» επαγγελμάτων, που θα την καθιστούν αδιαφιλονίκητο ηγέτη στην Ταξική συγκρότηση της Κοινωνίας και η παρουσία της στα κόμματα θα γίνεται όλο και πιο δυναμική. Η Αριστερά ας πούμε στην Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να γίνει εξουσία μιας και οι εκπρόσωποι της Μεσαίας τάξης δεν θα επιθυμούσαν να διαπραγματευτούν αλλά και να χάσουν τα δικαιώματα τους.
Τι έγινε ρε σύντροφοι; Ερημιά και μοναξιά βλέπω. Καλά, την εξουσία προς το παρόν δεν μπορούμε να την πάρουμε! Μα ούτε και τον λόγο; Κανείς; Τίποτα;
Τι έγινα ρε σύντροφοι; Μοναξιά και ερημιά βλέπω… Καλά, την εξουσία προς το παρόν δεν την παίρνουμε! Μα ούτε και τον λόγο; Τίποτα; Κανείς;
Ρε σύντροφοι, αυτόν τον δαίμονα του πληκτρολογίου, γιατί το αφήνετε να κάνει ό, τι του γουστάρει; Ρόμπα μ’ έκανε! Το «τι έγινε» το έκανε με το έτσι θέλω «τι έγινα»! Και τον αφήσατε;
Φίλε Βαγγέλη,
σε πρώτη ανάγνωση και λίγο βιαστικά εκπλήσσομαι λίγο με αυτά που μου γράφεις (θα επανέλθω) γιατί θα μπορούσα εύκολα να σου βγώ από αριστερά. Εκπλήσσομαι όμως περισσότερο γιατί έχεις μπει στον κόπο να αναδημοσιεύσεις και τις «Οκτώ βασικές αλήθειες της Νέας Αριστεράς» –
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟ του Μάνου Δανέζη και αναρωτιέμαι ποιές είναι οι απόψεις σου περί αυτού και πως συμβαδίζει ο λόγος σου παραπάνω για κάθε μία από τις «8 αλήθειες» που παραθέτει. Μάλλον εύστοχα, ο συγγραφέας, ανύποπτα, στο τέλος της πρώτης παραγράφου λέει γι’ αυτές τις αλήθειες: «Κάθε μελλοντική προσπάθεια προσέγγισης μιάς ιδεατής Σοσιαλιστικής κοινωνίας, θα πρέπει να λαμβάνει υπ΄ όψιν της τις επόμενες οκτώ αλήθειες, ΠΟΥ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕ»
«We got all the time in the world»
Και κάτι ακόμη φίλε Βαγγέλη, θα ήθελα να μου ξεκαθαρίσεις τρεις έννοιες και πως (εάν) συνδυάζονται μέσα στο δικό σου «σκέπτεσθαι» : Λαϊκές Τάξεις -Αριστερά-Δημοκρατία. Είπες: «Η Αριστερά ας πούμε στην Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να γίνει εξουσία μιας και οι εκπρόσωποι της Μεσαίας τάξης δεν θα επιθυμούσαν να διαπραγματευτούν αλλά και να χάσουν τα δικαιώματα τους.» Ποιοι είναι εκπρόσωποι της Μεσαίας τάξης, τι έχουν να χάσουν, και τι θα κερδίσουν οι Λαϊκές Τάξεις;
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙς ΤΕΛΕΥΤΑΙΕς ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙς
Η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο κάτι πολύ φυσιολογικό για μια πορεία διεστραμμένης οικονομολαγνείας που βασίσθηκε στην ανεξέλεγκτη υποταγή της στα οικονομικά συμφέροντα με την προσδοκία μιας ανάπτυξης που θα εξυπηρετούσε το δικό της όραμα.Πιθανόν οι διεθνής οικονομικές πολιτικές χρηματιστηριακών τιμών και εμπορίου να επιδείνωσαν τις τοπικές πολιτικές οικονομικής ανάπτυξης, αλλά οι δυνατότητες των μικρών χωρών που δημιουργούν πολιτικές ανάπτυξης περιορίζονται σημαντικά όταν με μεγάλη αφέλεια πασχίζουν να «σωθούν» εντασσόμενες σε Διεθνής Οικονομικούς Οργανισμούς .Όταν η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ, υπόγραψε μυστικό μνημόνιο αναδιάρθρωση της οικονομικής της βάσης με την καταστροφή του εθνικού στρατηγικού της κορμού, που πάνω του βασιζόταν η οικονομική της θέση στο παγκόσμιο καταμερισμό κεφαλαιακής ανάπτυξης.
Η καταστροφή με επιδοτήσεις των πρωτογενών κεφαλαίων που τροφοδοτούσαν την Ελληνική βιομηχανία και το σπρώξιμο της στην εξάρτηση από τις εισαγόμενες πρώτες ύλες, θεωρήθηκε μια σύγχρονη μορφή ανάπτυξης που απεμπλοκάριζε την Ελλάδα από τα δεσμά μιας φτωχής Αγροτο-οικονομικής χώρας και την ενέτασσε στις αναπτυγμένες βιομηχανικές της σύγχρονης Δύσης.
Όταν η χώρα με Πρωθυπουργό τον Σημίτη έμπαινε στην ΟΝΕ και άλλαζε το εθνικό της νόμισμα με το Ευρώ, πάλι το παραμύθι της ισχυρής οικονομίας παίχτηκε από όλους που είχαν την δυνατότητα να επηρεάζουν τους κατά συνήθεια πλέον, αφελής Έλληνες Πολίτες – ψηφοφόρους.
Την περίοδο εκείνη το Ινστιτούτο της ΓΣΕΕ εκπόνησε μια μελέτη σχετικά με τα δήθεν οφέλη για τους εργαζόμενους και την οικονομία που έτυχε της αποδοκιμασίας και του ενταφιασμού της από την ηγεσία της Γενικής Συνομοσπονδίας.
Η τότε ηγεσία της ΓΣΕΕ στήριζε και την ένταξη στην ΟΝΕ και την Χρηματιστηριακή ανάπτυξη.
Ο νέος Νταβελισμός που εμφανιζόταν ως μέσο ανάπτυξης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων αλλά και η δημιουργία μιας νέας εισοδηματικής παρασιτικής τάξης των τζογαδόρων του Χρηματιστηρίου, προοιώνιζε το είδος και τον τύπο ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας.
Αυτόν τον Νταβελισμό υιοθέτησε και ως ανερχόμενη πολιτική εξουσιαστική δύναμη μιας βέβαιης επικράτησης στην κυβερνητική εξουσία, το κόμμα της Ν. Δημοκρατίας.
Ο Νταβελισμός αυτός επί Ν. Δημοκρατίας πήρε το όνομα του Ελεύθερου ανταγωνισμού και τις ανεξέλεγκτης διαμόρφωσης των τιμών. Υποστηρίχτηκε αυτός ο Νταβελισμός με την προσδοκία ότι θα δημιουργούσε ένα ασφαλές περιβάλλον για την παραμονή του Καραμανλή στον Πρωθυπουργικό Θώκο από την μια και την δημιουργία μια νέας επιχειρηματικής τάξης υπηρεσιών και εμπορίου που θα στήριζε την πολιτική ανάπτυξης, όπως αυτή περιγράφεται στο μυστικό μνημόνιο ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ.
Η διαφορά που προκύπτει μεταξύ Ν. Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ είναι η έκταση του Νταβελισμού και η διαχείρισή του.
Η περίπτωση Siemens είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα στην πολιτική και των δύο κομμάτων.
Από την άλλη μεριά τα μικρότερα σε ποσοστά κόμματα της Βουλής, εξαιρουμένου του ΚΚΕ μόνο ως προς τον τύπο , αδυνατούν να παράγουν μια διαφορετική πολιτική οικονομικής και κοινωνικής αναπτυξιακής πρότασης, παρά τις καταγγελίες τους και τις αποστάσεις που κατά περίπτωση βαστούν απέναντι στην νέα τάξη πραγμάτων που ο Νταβελισμός έχει δημιουργήσει.
Ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την διαμόρφωση πλέον μια αλλαγής στην στάση των πολιτών απέναντι των πολιτικών της συντήρησης και της κερδολαγνείας του νέου Νταβελισμού, εντούτοις τα κόμματα της Αριστεράς μόνο από σπόντα κερδίζουν κάποιες επαφές με τα δυσαρεστημένα στρώματα ή τους νεόπτωχους Έλληνες Πολίτες.
Σε μια αντίστοιχη προπολεμική κρίση της πολιτικής και της οικονομικής σταθερότητας στην Ελλάδα πάλι οι Αριστερές δυνάμεις ήταν ανήμπορες να επωφεληθούν και να πρωτοστατήσουν στην ανατροπή του πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου.
Τα γκάλοπ , αυτά που παιχτήκαν προχθές, δείχνουν ότι από την μια μεριά, εκείνοι που ευθύνονται για την κατάντια της Ελληνικής οικονομίας εξακολουθούν να βρίσκονται πολύ μακριά από τον στόχο της δημιουργίας μια σίγουρης νίκης αν επιχειρηθεί στο άμεσο μέλλον εκλογική αναμέτρηση, από την άλλη όμως η Αριστερά συρρικνώνει τα ποσοστά αποδοχής της κατά ηχηρό τρόπο.
Η άρνηση της Αριστεράς να «νερώσει» το χαρτί της καθαρότητας της και της εξ αποστάσεως κριτικής δεν δημιουργεί βάσιμες υποψίες ότι μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα και να οδηγηθεί πολύ γρήγορα ο Καραμανλής σε παραίτηση και εκλογική ήττα.
Αυτό σημαίνει ότι ο αριθμός των αναποφάσιστων και της άρνησης ψήφου θα μεγαλώνει καθώς το ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης του Κυβερνώντος κόμματος με το ΛΑΟΣ γίνεται περισσότερο σίγουρο για το σχηματισμό κυβέρνησης, αφού από την άλλη μεριά ο μεγαλοϊδεατισμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν του επιτρέπει παρά μόνο την υποταγή του ΠΑΣΟΚ σ’ αυτόν, διαφορετικά δεν υπάρχει μέλλον συνεργασίας.
Τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης και προπαγάνδας παίζουν αρκετά το ζήτημα ακυβερνησίας στριμώχνοντας αποτελεσματικά τον ΣΥΡΙΖΑ , ο οποίος φοβάται την εξ αριστερά πολιτική καρατόμηση του από το ΚΚΕ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύεται περισσότερο με βάση ποια γνώμη έχει το ΚΚΕ γι’ αυτό παρά ποιες είναι οι ανάγκες του τόπου και του Λαού.
Μια διαφορετική πολιτική θέση θα ήταν η έξοδος από την ζώνη του Ευρώ και της ΟΝΕ. Διαφορετικά δεν μπορείς να μιλάς για άλλη πολιτική μέσα στα πλαίσια που καθορίζουν οι συμφωνίες ένταξης στην ΟΝΕ και στο Ευρώ.
Όταν λοιπόν δεν διαφοροποιήσε προς τους δύο αυτούς παράγοντες που σου καθορίζουν το μέλλον της οικονομίας σου και την όποια ανάπτυξη, τότες δεν γίνεται κατανοητή η άρνησή σου να απαντάς αρνητικά στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ για κυβερνητική συνεργασία ή έστω για ψήφο εμπιστοσύνης.
Το φωτεινό μονοπάτι της Ν.Δ.
Συνέντευξη Χαντζηδάκη στον ΑΝΤ1 ( Δελτίο ειδήσεων των 20:00, ημέρα Κυριακή)
Παρακολούθησα εχθές όλα τα Δελτία μαζικής ενημέρωσης και προπαγάνδας.
Στο ζάπινγκ που έκανα έπεσα στον ΑΝΤ1 όπου ο Ευαγγελάτος έχει προσκαλεσμένους την Διαμαντοπούλου από το ΠΑΣΟΚ και τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών , κ. Χαντζηδάκη.
Ευαγγελάτος: Κύριε Υπουργέ, εσείς θα κάνετε ότι έκανε ο συνάδελφός σας, κ. Βουλγαράκης. Δηλαδή θα φτιάχνετε μια ΕΠΕ και μέσα από αυτήν θα αγοράζατε ένα οικόπεδο και στην συνέχεια θα διαλύατε την ΕΠΕ; Δηλαδή εδώ έχουμε όχι φοροδιαφυγή αλλά ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση.
Χαντζηδάκης: ο κ. Βουλγαράκη είναι παντρεμένος έχει παιδιά εγώ είμαι ελεύθερος…
Ευαγγελάτος: Δεν σας ρώτησα αυτό. Σας ρώτησα ένα εσείς θα το κάνατε αυτό.
Χαντζηδάκης: Σας απάντησα !!!!!!!!
Συμπέρασμα 1ο Μόνο οι ……. Παντρεμένοι έχουν ψυχή
Συμπέρασμα 2ο: Η συνείδηση της Ν. Δημοκρατίας , των στελεχών της και των οπαδών της είναι η διαφθορά, η κομπίνα, το μαύρο χρήμα και οι αρπαχτές.
Αποτελεί το συνειδησιακό φωτεινό μονοπάτι μια κόζα-νόστρα που ποτέ δεν έχασε τον εαυτό της και την συνείδηση της είτε ως Λαϊκό Κόμμα, είτε ως Συναγερμός είτε ως ΕΡΕ, είτε ως Νέα Δημοκρατία.
Το πέρασμα του χρόνου δεν Το άγγιξε. Δεν έχει ούτε μια ρυτίδα πάνω Του. Το κόμμα αυτό αναγεννάτε από την διαφθορά του και γεννά σήψη και διαφθορά.
Το υπόβαθρο Του, είναι, ήταν και θα παραμείνει το ίδιο. Σάπιο και Φωλιά παραγωγής διαφθοράς και παρακρατικών.
Όποιος και αν αναλάβει το κόμμα αυτό, όσο και νέος να είναι , μεγάλωσε μέσα στα σπλάγχνα της διαφθοράς και της απάτης. Θα γίνει πιστό αντίγραφο της εξουσίας που πρόκειτε να διαχειριστεί.
Δεν διαφέρει σε τίποτε ο Καραμανλής από την εξουσία της διαφθοράς που διαχειρίζεται. Άλλωστε βλέποντας κάποιος της «επιστημονική» εξέλιξη της συζύγου του , το Φίλο του Ζαχόπουλο και τις επιλογές των στελεχών της Κυβέρνησης του, αντιλαμβάνεται που πάει το « Σεμνά» και «Ταπεινά» και το «μηδενική ανοχή στην διαφθορά» !!!!
Επειδή στα » Κείμενα» υπάρχει αποκλεισμός και το γιατί μου είναι άγνωστο δημοσιοποιώ εδώ ένα κείμενο απόψεων.
————————————————————-
ΒΑΣΙΚΟΣ …… ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το τελευταίο διάστημα και αμέσως μετά τα αυτογκόλ στην ΔΕΘ του Καραμανλή, την κάλυψη των λαμογιών υπουργών του, που σ’ αυτούς βασίστηκε η κάθαρση και η μηδενική ανοχή στην διαφθορά, έχει αναπτερωθεί το ηθικό των μελών και οπαδών του ΠΑΣΟΚ για μια βέβαιη νίκη στις επερχόμενες εκλογές, αν βέβαια δεν γίνουν λάθη από την ηγεσία του.
Ποικίλουν οι αντιδράσεις τόσο στα ΜΜΕ όσο και στα στελέχη και πολιτικούς Αρχηγούς των άλλων κομμάτων.
Είναι βέβαιο ότι πολλοί θα ωφεληθούν από μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση και κυρίως το ΠΑΣΟΚ και η Κυβέρνηση. Δεν είναι αμελητέα η βοήθεια που θα προσφέρει μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού ο συνασπισμός των κομμάτων της Αριστεράς μετά την ενεργοποίηση του εκλογικού νόμου Παυλόπουλου θα πρέπει ή να συγχωνευθεί στον Συνασπισμό, ή να διαλυθεί, ή να αποτελέσει ενιαίο κόμμα, αλλά και να καταγράψει ένα δυναμικό ποσοστό επιρροής σήμερα που όπως όλα δείχνουν έχει σταθεροποιηθεί στο 12% με 13%.
Στο επίπλαστο δίλημμα των εντεταλμένων οργάνων προπαγάνδας και παραπληροφόρησης, για τον …… κίνδυνο αποσταθεροποίησης της Χώρας από το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας, αν δεν επιτευχθεί η αυτοδυναμία για έναν από τους δύο εραστές και επιβήτορες της εξουσίας και του Λαού, ο ΣΥΡΙΖΑ κουμπώνεται και κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.
Δεν είναι πειστικό στα πλαίσια αυτοσυντήρησης σου, να επιλέγει την οδό της ανεύρεσης προσκομμάτων για να ΜΗΝ πεις ότι στόχος σου είναι η Κυβερνητική εξουσία ή μια συνεργασία για τον έλεγχο της Κυβερνητικής εξουσίας.
Το ότι διατηρείται ένα διψήφιο ποσοστό στο επίπεδο των σφυγμομετρήσεων σημαίνει ότι αυτό μπορεί να αποτελέσει και μπούμερανγκ αλλά και μόνιμη αναπηρία μικρομεγαλισμού.
Στον αντίποδα του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι ακόμα δεν έχει καταφέρει να παράγει δημιουργικό πολιτικό λόγο και περισσότερο αφήνετε σε ασαφείς σχεδιασμούς και ημιτελείς προτάσεις κυβερνητικών μέτρων. Δέσμιο της προηγούμενης πολιτικής Σημίτη και των επιλογών που έθεσαν την χώρα υπό την επιτήρηση της ανελαστικότητα στην ευελιξία της οικονομίας και τη εξάρτηση της από τα κέντρα του σκληρού πυρήνα των Ευρωιμπεριαλιστών, αδυνατεί να απογαλακτιστεί ώστε να προβάλει ένα καινούργιο πρόσωπο μια καινούργια πολιτική έναν καινούργιο σχήμα εμπιστοσύνης. Αφήνετε στην διάτρηση της πολιτικής του αντιπάλου του, που κάτι, το οποίο είναι συνηθισμένο και σύμφυτο με τα κόμματα της Δεξιάς, η διαφθορά και η μονομέρεια υπέρ του κεφαλαίου, αδιακρίτως εθνικότητας ή συμφέροντος, αποτελεί σανίδα σωτηρίας σε μια πορεία ανατροπών.
Το κέρδος που έχει δημιουργηθεί στο ΠΑΣΟΚ είναι από την μια μεριά η ικανότητα του Πρωθυπουργού στα αυτογκόλ και από την άλλη ο αντί – βερμπαλιστικός λόγος και η σεμνότητα Παπανδρέου.
Αυτό όμως δεν σημαίνει και ικανότητα διακυβέρνησης της χώρας, μιας και τα βασικά χαρακτηριστικά της κρίσης αποτελούν απαγορευμένο καρπό τόσο για το κόμμα της Ν. Δημοκρατίας όσο και για το ΠΑΣΟΚ.
Και τα δύο κόμματα ως θιασώτες του νέο-ιμπεριαλισμού που εκπροσωπεί η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιμάχονται μόνο στο επίπεδο μια μη προσδιορισμένης κοινωνικής ευαισθησίας και μιας διαχείρισης που διευκολύνει την δράση του κεφαλαίου. Η διαφορά βρίσκεται ανάμεσα στην προσκόλληση στην συντηρητικότητα της Νέας Δημοκρατίας ( στο παραδοσιακό κεφάλαιο ) και στην εναλλακτική οικονομία που προωθείται από νέους κεφαλαιοκράτες και αποτελεί πρόσταγμα για τον Παπανδρέου.
Σ’ αυτό δεν θα διαφωνήσει κανείς αν θυμηθεί λίγο τον ….. αναπτυξιακό σχεδιασμό που πρότεινε το ΠΑΣΟΚ στις πυρόπληκτες περιοχές της Πελοποννήσου σε αντιστοιχία με το αναπτυξιακό της Ν. Δημοκρατίας και του Καραμανλή.
Συνεκτικό στοιχείο των δύο αναπτυξιακών σχεδιασμών είναι ότι η ανάπτυξη θα αποτελέσει μέριμνα ξένων πολύ – πολυεθνικών κεφαλαίων και η αξιοποίηση των περιοχών από αυτά τα κεφάλαια.
Ο πατριωτισμός και των δύο οικονομικών σχεδιασμός είναι προφανέστατος και δηλωτικός για τον χαραχτήρα και τις προτεραιότητες μιας ανάπτυξης.
από την άλλη πλευρά, η Ν. Δημοκρατία φροντίζει για το μέλλον των παιδιών της, αφού ο οποιοσδήποτε αναπτυξιακός σχεδιασμό ( Αναπτυξιακός στην φαντασία τους) υποθηκεύεται στην άκοπη αύξηση των κερδών κατασκευαστικών εταιριών, προικίζοντας τους με την φορολόγηση του Λαού και την Δημόσια ιδιοκτησία.
Με αυτό τον τρόπο το Υπουργείο οικονομικών μπορεί να εμφανίζει δήθεν αύξηση επενδύσεων και δήθεν αύξηση του ΑΕΠ.
Με εκείνα και με αυτά κυλά ο χρόνος, ο Λαός φτωχαίνει κάθε φορά και περισσότερο, τα οικονομικά του Κράτους πάνε κατά διαόλου, τα τεκμήρια έρχονται ξανά στην ζωή μας οι Δημόσιες Επιχειρήσεις επιβάλλουν κρυφές αυξήσει στα τιμολόγια τους, η αισχροκέρδεια βασιλεύει ελέω Καραμανλή, Φώλια και Αλογοσκούφη οι Τράπεζες μετεξελίσσονται σε κέντρα λησταρχών και λησταρχείων και ο Λαός είναι έτοιμος για ένα τριχίλιαρο να ξαναπουλήσει της ψήφο του στον Διάολο.
Ας όψεται η Διεθνής κρίση που δεν αφήνει τον «Σεμνά και Ταπεινά» να δει άσπρη μέρα.
Αυτός όμως συνεχίζει την πολιτική των μεταρρυθμίσεων κόντρα στου βολεμένους που δεν θέλουν να ξεβολευτούν. Βολεμένοι βέβαια είναι ο Λαός και η ιδιοκτησία του, την οποία ο Καραμανλής σκέπτεται πως θα την ξεβολέψει, μιμούμενος τον μπάρμπα του και τα οικόπεδα στο Σκιστό.
Πάει πολύ – πολύ καιρός από τότε που ο μπάρμπας του την κοπάνησε με ψεύτικο διαβατήριο στο εξωτερικό και επέστρεψε ως Εθνάρχης και Στυλοβάτης των ξένων συμφερόντων που λυμαίνονται την Χώρα.
σου αφήνω εδώ ένα (σοβαρό μάλλον) μήνυμα για τον αναθεωρητισμό (της γελοίας κι επικίνδυνης Ακροδεξιάς )
“…. στις μέρες μας φαίνεται ότι πέφτει η μάσκα πολλών και διαφορετικών δυνάμεων και αποκαλύπτεται το αληθινό τους πρόσωπο….
Έτσι ζούμε και μια επίθεση της αληθινής Ακροδεξιάς με την προσπάθεια αναψηλάφησης της Δίκης των Εξ.
…Ζούμε σε μια εποχή που ο αντιπροσφυγικός αναθεωρητισμός εμφανίζεται με μοναδικό θράσος.
Απ΄τη μια, η Ακροδεξιά υποδύεται έναν άλλο ρόλο και αρχίζει να καπηλεύεται την ιστορία των Ελλήνων της Ανατολής, δηλαδή των μέχρι χθες απόβλητων αντιπάλων της.
Απ΄την άλλη επανεμφανίζεται με το παλαιό αντπροσφυγικό της πρόσωπο: Τόλμησαν να ζητήσουν στις μέρες μας κάτι που ούτε ο δικτάτορας Μεταξάς το αποτόλμησε την εποχή της παντοδυναμίας του -ούτε καν και η Χούντα: την αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ.
Η παλαιοελλαδική αντιπροσφυγική, ακροδεξιά ξανασηκώνει επικίνδυνα το κεφάλι… Ίσως γιατί νομίζουν ότι ξοφλήσαμε !!!
Μήπως θα έπρεπε να αντιδράσουμε;
Και μήπως η Αριστερά θα έπρεπε να πάψει να νίπτει τας χείρας της;
Η ΓΣΕΕ παραμένει ΟΡΘΙΑ, ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ και ΑΥΤΟΝΟΜΗ
«Η ιστορική μας διαδρομή υπήρξε δύσκολη και αγωνιστική. Με νίκες αλλά και με χτυπήματα σε δύσκολους καιρούς. Περάσαμε από πολέμους, δικτατορίες και αυταρχικές παρεμβάσεις που δεν κατάφεραν να καθυποτάξουν και να απονευρώσουν το Συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Η ΓΣΕΕ παρέμεινε όρθια, πρωτοπόρα και αυτόνομη.»
Το παραπάνω απόσπασμα από την ομιλία του Προέδρου της ΓΣΕΕ στην Διεθνή Συνδικαλιστική Διάσκεψη που πραγματεύτηκε το ζήτημα της καταναγκαστικής εργασίας και της εμπορίας προσώπων, μου δίνει βήμα να επαναλάβω αλλά και να κριτικάρω ορισμένα ζητήματα που έχουν να κάνουν τόσο με την αυτονομία όσο και με την πρωτοπορία της ΓΣΕΕ και του συνόλου του οργανωμένου εργατικού δυναμικού της χώρας μας.
Η ΓΣΕΕ πράγματι παραμένει όρθια ως κτίριο, πρωτοπόρα στον εναγκαλισμό της με τις διάφορες τυπικές ή άτυπες εξουσίες κομμάτων και Κράτους και αυτόνομη, να επιλέγει την υποτέλεια της όπως και όποτε το επιθυμεί η εκάστοτε ηγεσία της.
Ο ισχυρισμός μου αυτός αποτελεί συνέχεια της αντίληψης στην οργάνωση της συνδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ από την μια μεριά και της ΔΑΚΕ από την άλλη, δήθεν στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων για τα 90χρονα από της ιδρύσεως της ΓΣΕΕ.
Οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε μια συνδιάσκεψη που πραγματευόταν ένα σημαντικής από πολιτική και κοινωνιολογική άποψη θέμα, που είχε σαφέστατο χαρακτήρα την προβολή όχι των προβληματισμών και των ανησυχιών των συνδικάτων, αλλά την προβολή των διαχειριστών κυβερνητικής εξουσίας, όπως της κας Μητσοτάκη Ντόρας, από την θέση της Υπουργού Εξωτερικών, όσο και του εκκολαπτόμενου στην θέση του Πρωθυπουργού, Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Οργανώθηκε η συνδιάσκεψη με γνώμονα την προβολή των απόψεων της διαχειριστικής ομάδας που διοικεί την ΓΣΕΕ και το αποκλεισμό των ιδεών που θα μπορούσαν να αποτυπωθούν από τις άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις.
Η αυτονομία των συνδικαλιστικών οργανώσεων ως πολιτική ιδεολογική θέση συγκρότησης των οργανώσεων, αποτυπώνεται κάθε φορά με τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά που προβάλλονται από τις συγκυρίες, την ένταση κομματικής εκμετάλλευσης και την εκάστοτε προσωπικότητα της ηγεσίας στην διοίκηση των συνδικάτων.
Η αυτονομία των συνδικαλιστικών οργανώσεων πάντοτε και σε όλες τις ιστορικές περιόδους των οργανωμένου εργατικού κινήματος, αποτελούσε το επιζητούμενο και κυρίως επιζητούμενο από εκείνους που επιθυμούσαν την υποταγή των συνδικάτων και των διεκδικήσεων των εργαζομένων είτε στις κυβερνητικές ανάγκες είτε στις κομματικές επιδιώξεις.
Το συνδικαλιστικό κίνημα πορεύεται ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο καταστάσεις που λειτουργούν ως προπετάσματα, δημιουργώντας μια ασφάλεια τόσο στις κομματικές ηγεσίες όσο και στο Κράτος.
Αυτός ο δρόμος, ο περιχαρακωμένος από τις κυρίαρχες τάσεις του Κομματικού και Κυβερνητικού ή εργοδοτικού συνδικαλισμού, στραγγαλίζεται σε διαστήματα κρίσεων για την φυσιογνωμία του σ. κ. και οικονομικών ή πολιτικών κρίσεων, έτσι ώστε οι διαφοροποιήσεις ή ο ανατρεπτικός λόγος να απαξιώνεται και να εξορίζεται, ως αντικαθεστωτικές καταστάσεις που ενδεχομένως να αποκάλυπταν την αντινομία των βαθύτερων σχέσεων των κομμάτων ή του κράτους με την κοινωνία και που θα έθετε ζητήματα επαναπροσδιορισμού της στάσης των εργαζομένων απέναντι στους θεσμούς και τους διαχειριστές τους.
Ενισχυτικών των παραπάνω αποτελεί το γεγονός που η ίδια η εικόνα της συνδιάσκεψης, με τον Παπανδρέου να προσέρχεται στην αίθουσα ακολουθούμενο από το Πρόεδρο της ΓΣΕΕ.
Σε μια αντίστοιχη αλλά κομματική διαδικασία η εικόνα αυτή δεν θα είχε προκαλέσει κανένα σχόλιο, ως φυσιολογική κατάσταση όπου ο κομματικός αρχηγός εισέρχεται στο χώρο συνεδρίασης ακολουθούμενος από στελέχη της ηγεσίας του κόμματος.
Στην προκείμενη περίπτωση που η Εργατική Τάξη της χώρας συσκέπτεται για προβλήματα που την απασχολούν, ο Πρόεδρος δεν δηλώνει την υποταγή στην ανωτερότητα ενός θεσμοθετημένου πολιτικού σχήματος ή αξιώματος, γιατί αυτό ισοδυναμεί με την δήλωση υποτέλειας της τάξης των εργαζομένων στους θεσμούς του Κράτους, δηλαδή τα κόμματα.
Αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιδεικνύοντας τις Σοσιαλιστικές αρετές και τις αντιλήψεις για το πώς συγκροτούνται οι κοινωνίες και πως εκφράζονται, προσήλθε στον χώρο της συνδιάσκεψης χωρίς να ενοχλείται που ως ουρά του, ακολουθούσε ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ.
Την ημέρα εκείνη (Κυριακή) το αμφιθέατρο ήταν κατάμεστο από πλήθος κομματικών μελλών, για να χειροκροτήσουν τον μεγάλο αρχηγό και παγκόσμιο σοσιαλιστή ηγέτη.
Μετά το τέλος της ομιλίας του, όπως ακριβώς επαναλαμβάνεται ακόμα και στο Κοινοβούλιο, το αμφιθέατρο άδειασε.
Η εργατική τάξη είχε δικαιωθεί και είχε εκπληρώσει το καθήκον της.
Μετά αναρωτιόμαστε γιατί οι εργαζόμενοι δεν πατούν το πόδι τους στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Γιατί οι επτά στους δέκα δεν έχουν συνδικαλιστεί ποτέ στην ζωή τους.
Καλησπερα σε όλους,
Ειμαι 17χρονη μαθήτρια ενιαιου λυκείου και θα η8ελα να εκφρασω την αγωνία μου για την ελληνικη πραγματικότητα, που ειναι και γενικότερη αγωνία της γενίας μου. Απαντώντας στους επικριτες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και του κύριου Αλέξη Τσίπρα και μή όντας ιδιαίτερα κομματικοποιημένη θα ήθελα να δηλώσω οτι εμεις οι νεοι στερουμαστε προτύπων, αξιών και ιδεολογιών. Πώς μπορώ να κάνω όνειρα στα πλαισια ενός κρατους που δε με σέβεται, που με δολοφονει καθημερινά, αν όχι με σφαίρες με κα8ε άλλο μέσο. Πώς μπορώ να σχεδιάζω τις σπουδές μου όταν βλέπω γύρω μου διαφθορά, ευνοιοκρατία, όταν σε λίγο πανεπιστημιακά πτυχεία θα πωλούνται και θα αγοράζονται. Κατά τα αλλα οι καταλήψεις θεωρούνται πρόβλημα, όταν το ίδιο το κράτος αδιαφορεί πλήρως για την παιδεία, παραχωρώντας ελάχιστο μερίδιο του προυπολογισμού. Η φωτιές των αντιεξουσιαστών δεν είναι τίποτα μπροστα στις φωτιες που ετοιμάζονται να αναψουν άλλοι που ευνοούνται απο την όλη κατασταση. Σε λίγο μια καμερα θα παρακολουθεί όλες μας της κινήσεις. Δεν πρέπει κάποια στιγμή να ξυπνήσουμε όλοι και να βγούμε στους δρόμους. Πώς μετα απο τόσα σκανδαλα που έχουν βγει στην δημοσιοτητα συνεχίζουν να κυβερνούν δύο κόμματα-οικογένειες? Επιτέλους η συνασπισμένη αριστερά στην εξουσία ως η τελευταία λύση πριν την καταστροφή. Υπάρχει ακομα ελπίδα.
Σας ευχαριστώ πολυ για το χρόνο σας,
Με εκτίμηση,
Νεφέλη, η αδερφή, η κοπέλα, η φίλη του Αλέξη, μια απο τους νέους που διεκδικούν το δικαίωμα για παιχνίδι, για όνειρα, για επανάσταση σε αυτον εδώ τον τόπο, χωρις να το πληρώνουν με τη ζωή τους.
ΠΕΡΙ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΆΛΛΩΝ ΤΙΝΩΝ
Όραμα.
Δεν υπάρχει όραμα γιατί το παρόν υπονομεύει το μέλλον.
Δημιουργήσαμε για τα παιδιά μας ότι καταδικάζουμε ως έκνομη πράξη βίας, που «παρασύρει» την νέα γενιά.
Δημιουργήσαμε αδιέξοδα γιατί δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε το δικό μας μέλλον ως νέα γενιά, γενιά του Πολυτεχνείου, δομώντας ένα παρών που ούτε στα πιο επαχθεί όνειρά μας δεν το διανοηθήκαμε.
Δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε την κοινωνία, και προστρέξαμε στην δημιουργία ενός Κράτους – Ιδιώτη με νόμους και θεσμούς που πνίγουν την ελευθερία και τον ανθρωπισμό.
Τα παιδιά διαδηλώνουν γιατί θέλουν ένα διαφορετικό μέλλον.
Τα κόμματα ( ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ) προσφέρονται να εκμεταλλευτούν πολιτικά και να ιδιοποιηθούν το μέλλον των παιδιών. Το μέλλον που ζητούν τα παιδιά. Προσφέρουν τον εαυτόν τους ως εγγυητή και προστάτη ατού του μέλλοντος, του μέλλοντος που ζητούν τα παιδιά.
Αλλά η προσφορά τους την αντιλαμβάνονται τα παιδιά ως εκβιασμό, ως μέσο υποδούλωσης της ζωής τους , των ονείρων τους, του παρόντος και του μέλλοντός που τους υπόσχονται.
Βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και καλεί τους μαθητές να αποφασίσουν το μέλλον τους μέσα από τις συλλογικές τους διαδικασίες και τις γενικές τους συνελεύσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει το αυτονόητο. Οι νέοι να δημιουργήσουν, να συγκροτήσουν την κοινωνία που τους εκφράζει, που διεκδικεί, που οραματίζεται το μέλλον με τα δικά της μάτια με τα δικά της θέλω με γυρισμένη την πλάτη σε μας που ό,τι έχει κατασκευαστεί και υποδουλώνει τον άνθρωπο καταστρέφοντας το παρόν και το αύριο, είναι το δικό μας παρόν, το δικό μας μέλλον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει το αυτονόητο, αυτό που άλλοι το ξεπούλησαν ή το ιδιοποιήθηκαν, και στοχοποιείται.
Είναι άκρως υποκριτική αλλά και πασίδηλα αποκαλυπτική η στάση του ΚΚΕ και η συμπαράταξη του με τον Κυβερνητικό φασισμό ενός Κόμματος δολοφόνων, απατεώνων, κουμπάρων, Βατοπεδίων , κρίσεων, φτώχειας, ανεργίας καταστολής και περιστολής .
Είναι υποκριτική η στάση του ΠΑΣΟΚ και προφανείς οι δηλώσεις στελεχών τους που εναγωνίως προσπαθούν να αγκιστρωθούν στην Αριστερά.
Αλλά ποια Αριστερά;
Την Αριστερά του Μάαστριχ, της ΟΝΕ, του Ευρώ, των ιδιωτικοποιήσεων, της Συνθήκης Σενγκεν, του νεοφιλελευθερίζοντος εκσυγχρονισμού ή μιας Αριστερίζουσας Παγκοσμιοποίησης υπό την κηδεμονία μιας Ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης ή μιας εκτροχιασμένης ήδη από πολλά χρόνια Σοσιαλδημοκρατίας ;
Όλοι τους επικαλούνται την συμπάθεια και την αρωγή των νοικοκυραίων , προσφέροντας τους συμπάθεια, οργή και αγανάκτηση για μια Αθήνα «κουκουλοφόρων» που καίει τις ιδιοκτησίες των βιοπαλαιστών, που ρίχνει μολότοφ, που καταστρέφει και υπόσχονται πολλά ΘΑ, στους νοικοκυραίους.
Μόνο που ΔΕΝ είναι κουκουλοφόροι . Είναι αγανακτισμένοι νέοι, μαθητές . φοιτητές, άνεργοι , μετανάστες, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά εκτοπισμένοι.
Προσφέρονται να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των νοικοκυραίων εναντίον του Κράτους της Δεξιάς και των κουκουλοφόρων, σπεκουλάροντας τον ΣΥΡΙΖΑ και επενδύοντας στην ψήφο τους. Κατόπιν τρέχουν στο Ταμείο για να δουν τι εισπράξεις έκαναν. Το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται στην κορυφή και το ΚΚΕ ξεπερνά τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιτέλους το ΚΚΕ ξαναγίνεται τρίτο κόμμα.
Το ΚΚΕ των ταξικών αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας !!!!
Εκεί που (μπιπ) οι ταξικοί αγώνες φύτρωσε το ΚΚΕ, σύντροφοι του Ταξικού Αγώνα.
Το μαγαζί σας φαίνεται πως βρίσκεται σε μια διαρκή και επαναλαμβανόμενη περίοδο εκπτώσεων, προϊόντων αμφιβόλου ποιότητας, για λίγα ψηφουλάκια ή καθοδηγούμενα ποσοστά σφυγμομέτρησης που θα ξεπερνούν την επιρροή σας στις μάζες, εκείνης του «Ταξικού» σας εχθρού, του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως είχε πει και ο αείμνηστος Χαρίλαος, δεν είναι κακό να συνεργάζεσαι και με τον διάολο, για να υπηρετήσεις τον στόχο σου.
Εγώ λέω, πως όταν εκπορνεύεσαι μια φορά δεν έχεις δισταγμό να το επαναλάβεις. Η Ελληνική ιστορία των κοινωνικών – πολιτικών αγώνων περιποιεί το κόμμα σας με
πλήθος ανάλογων «ταξικών αγώνων» και συμφωνιών με το διάολο.
Εδώ σας πάει γάντι το ανέκδοτο με τον κυνηγό και την αρκούδα.
συντροφοι, αυτή την στιγμή η ΓΣΕΕ βρισκεται υπο κατάληψη απο την Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
ΜΙΑ ΠΡΟΧΕΙΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ «κ.» ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΙΣ –ΠΡΟ ΟΛΙΓΗΣ ΩΡΑΣ- ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΝΕΤ.
Ο «κύριος» Παναγόπουλος είπε στο κρατικό κανάλι, πως «κάποιοι νεαροί κατέλαβαν το κτίριο της ΓΣΕΕ […] και πως αν ήταν χειρωνάκτες εργάτες, θα ήταν σε γιαπιά τέτοια ώρα […]»Αυτός ο απίθανος τύπος, μεγαλοστέλεχος της Εθνικής Τράπεζας που «εκπροσωπεί» τους εργάτες, πού είναι τέτοια ώρα και τι ξέρει από γιαπιά;
Σε όλη του τη ζωή υπήρξε τεχνοκράτης, διευθυντικό στέλεχος σε ΔΕΚΟ, κομματικός ρουσφετολόγος και νεκροθάφτης αγώνων.
Ο εν λόγω εκφραστής της πασοκικής πολιτικής εντός του εργατικού κινήματος, μένει στα β. προάστια, καπνίζει πούρα και αμοίβεται παχυλά, από την Εθνική Τράπεζα και τη ΓΣΕΕ, ενώ διαχειρίζεται και τεράστια κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια.
Πήρε προαγωγή από το αφεντικό του, ενώ οι συνδικαλιστές απαγορεύεται να προάγονται κατά τη θητεία τους και την αποδέχθηκε.
Οργάνωσε συνέδριο της ΓΣΕΕ για τα 90χρονα μέσα στο αμφιθέατρο της Εθνικής, δηλαδή του αφεντικού του του Αράπογλου, με επιχορήγηση του υπουργείου Εξωτερικών, δείχνοντας τις διαθέσεις του και την ταξική του θέση.
Ας πάει να κάτσει με τα αφεντικά ο Παναγόπουλος, όπως κάνει κάθε μέρα. Όπως κάνει όταν υπογράφει τις Συλλογικές Συμβάσεις με τους εργοδότες, που μας εξασφαλίζουν τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη.
Πως τολμάει να εγκαλεί τους εξεγερμένους εργάτες, αυτός που πρωτοστατεί στην καταστολή κάθε εργατικής διεκδίκησης;
Εδώ στην κατειλημμένη ΓΣΕΕ, έχουμε μπροστά μας μια πλάκα που μνημονεύει τις ηγεσίες της. Πάνω απ’ το όνομα του Παναγόπουλου, έχει κι άλλα ονόματα γραφειοκρατών που εξαγόρασαν μια αμοιβή βουλευτή, θάβοντας εργατικές διεκδικήσεις: Κανελλόπουλος, Πρωτόπαπας, Πολυζωγόπουλος.
Έχει ακόμα αυτή η πλάκα τα ονόματα των δοτών εργατοπατέρων της Χούντας και της Κατοχής. Εκεί αξίζει να βρίσκεται ο Παναγόπουλος.
Εμάς ας μας αφήσει εκεί που είμαστε πάντα: στη δουλειά μας, στην ανεργία μας, στην ταξική μας θέση, στα νυχτερινά ωράρια, στο δρόμο, στην εξέγερση των ημερών, στο δρόμο…Αν ανησυχεί ο Παναγόπουλος για αυτούς που τώρα δουλεύουν, ας ησυχάσει. Θα έρθουν εδώ στην απογευματινή συνέλευση της κατάληψης, που θα ανοίξει τις πόρτες του κτιρίου σε όσους χρόνια τις κλείνει ο ίδιος.
Θα αφήσουν αύριο τις δουλειές τους –τη μέρα που ο ίδιος αρνήθηκε να καλέσει απεργία- για να κατέβουν στο δρόμο και να εκφράσουν την οργή τους.
Μια οργή που ο Παναγόπουλος δε μπορεί και δε θέλει να αντιληφθεί, γιατί οι παχυλοί μισθοί του και ο κατασταλτικός του ρόλος, αυτό του υπαγορεύουν…
Εδώ είμαστε λοιπόν…
Προλεταριακή Πρωτοβουλία (όχι και τόσο νεαρών) Νυχτερινών Εργαζομένωναπ’ την Απελευθερωμένη ΓΣΕΕ.
ΑΠΟΨΗ
Θεωρώ ότι οι πρόσφατες εξελίξεις γύρω από τις επιθέσεις ενάντια στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α μπορούν να αποτελέσουν την απαρχή μιας απαγκίστρωσης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, στις συνειδήσεις του κόσμου, από τη συσχέτισή του τόσο με το ΠΑΣΟΚ όσο και με το ΚΚΕ. Επιπλέον, εκτιμώ, πως η διαφοροποίηση αυτή θα επιδράσει θετικά στη διαμόρφωση μιας πιο σαφούς εικόνας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ως διακριτής Πολιτικής Οντότητας που μεσοπρόθεσμα θα του επιτρέψει να διαδραματίσει κεντρικό και ίσως αυτόνομο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας αν λάβουμε υπόψη ότι:
α) η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχει περιέλθει σε αδιέξοδο
β) το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να ‘ενοχλεί’ την πλειοψηφία των πολιτών
γ) το ΚΚΕ φαίνεται ‘βολεμένο’ σε μια στείρα, κι ας είναι συνεπής αυτή, στρατηγική
δ) ο ΛΑ.Ο.Σ να θολώνει τις ‘αρχές’ του ενόψει της διαφαινόμενης επιθυμίας του να υποστηρίξει τη ΝΔ σε μια πρόωρη μελλοντική εκλογική αναμέτρηση
Επομένως, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α έχει κάθε λόγο:
α) να επιμείνει στο ξεκαθάρισμα της έτσι κι αλλιώς γνωστής σε όλους όσοι ταυτίζονται με αυτόν τον
πολιτικό χώρο θέσης του αναφορικά με τα περί ‘χαϊδεμάτων’ των κουκουλοφόρων αλλά ΟΧΙ και
τόσο σαφή για όσους, για διάφορους λόγους, επιδιώκουν μια τέτοια ταύτιση,
β) να συνεχίσει να επιμένει να αναδεικνύει με λόγο και έργο πως αποτελεί εναλλακτική λύση μπροστά
στα αδιέξοδα των 2 μεγάλων κομμάτων αλλά και των μικρότερων τόσο σε ότι αφορά την ατζέντα της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής πολιτικής
Όμως, ίσως θα βοηθούσε:
α) να μην είναι ‘σταλινικά’ κάθετος σε τομείς, πχ όπως της Παιδείας σε ‘ότι αφορά το ‘άνοιγμα’ της στην
οικονομική της στήριξη από την ιδιωτική πρωτοβουλία κάτω από όρους και προϋποθέσεις οι οποίοι υπάρχουν και μπορούν να διασφαλίσουν την ίση πρόσβαση όλων σε μια δωρεάν τριτοβάθμια δημόσια εκπαίδευση
β) να μην αρνείται να συζητά ανοιχτά ακόμα, ακόμα και με ‘φιλελεύθερα’ μυαλά πάνω σε οικονομικά
ζητήματα ώστε να μπορούν να προταθούν λύσεις εφικτές στα σοβαρά αδιέξοδα που έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία αν αύριο ο λαός αποφάσιζε να ‘δοκιμάσει’ την εναλλακτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για τη διακυβέρνηση της χώρας
Με εκτίμηση,
Φάνης Γκαραγκούνης
Καθηγητής Φιλοσοφίας
Φάνης Γκαραγκούνης (08:41:39) : Το σχόλιό σας δεν έχει ακόμα εγκριθεί
ΑΠΟΨΗ
Θεωρώ ότι οι πρόσφατες εξελίξεις γύρω από τις επιθέσεις ενάντια στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α μπορούν να αποτελέσουν την απαρχή μιας απαγκίστρωσης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, στις συνειδήσεις του κόσμου, από τη συσχέτισή του τόσο με το ΠΑΣΟΚ όσο και με το ΚΚΕ. Επιπλέον, εκτιμώ, πως η διαφοροποίηση αυτή θα επιδράσει θετικά στη διαμόρφωση μιας πιο σαφούς εικόνας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ως διακριτής Πολιτικής Οντότητας που μεσοπρόθεσμα θα του επιτρέψει να διαδραματίσει κεντρικό και ίσως αυτόνομο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας αν λάβουμε υπόψη ότι:
α) η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχει περιέλθει σε αδιέξοδο
β) το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να ‘ενοχλεί’ την πλειοψηφία των πολιτών
γ) το ΚΚΕ φαίνεται ‘βολεμένο’ σε μια στείρα, κι ας είναι συνεπής αυτή, στρατηγική
δ) ο ΛΑ.Ο.Σ να θολώνει τις ‘αρχές’ του ενόψει της διαφαινόμενης επιθυμίας του να υποστηρίξει τη ΝΔ σε μια πρόωρη μελλοντική εκλογική αναμέτρηση
Επομένως, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α έχει κάθε λόγο:
α) να επιμείνει στο ξεκαθάρισμα της έτσι κι αλλιώς γνωστής σε όλους όσοι ταυτίζονται με αυτόν τον
πολιτικό χώρο θέσης του αναφορικά με τα περί ‘χαϊδεμάτων’ των κουκουλοφόρων αλλά ΟΧΙ και
τόσο σαφή για όσους, για διάφορους λόγους, επιδιώκουν μια τέτοια ταύτιση,
β) να συνεχίσει να επιμένει να αναδεικνύει με λόγο και έργο πως αποτελεί εναλλακτική λύση μπροστά
στα αδιέξοδα των 2 μεγάλων κομμάτων αλλά και των μικρότερων τόσο σε ότι αφορά την ατζέντα της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής πολιτικής
Όμως, ίσως θα βοηθούσε:
α) να μην είναι ‘σταλινικά’ κάθετος σε τομείς, πχ όπως της Παιδείας σε ‘ότι αφορά το ‘άνοιγμα’ της στην
οικονομική της στήριξη από την ιδιωτική πρωτοβουλία κάτω από όρους και προϋποθέσεις οι οποίοι υπάρχουν και μπορούν να διασφαλίσουν την ίση πρόσβαση όλων σε μια δωρεάν τριτοβάθμια δημόσια εκπαίδευση
β) να μην αρνείται να συζητά ανοιχτά ακόμα, ακόμα και με ‘φιλελεύθερα’ μυαλά πάνω σε οικονομικά
ζητήματα ώστε να μπορούν να προταθούν λύσεις εφικτές στα σοβαρά αδιέξοδα που έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία αν αύριο ο λαός αποφάσιζε να ‘δοκιμάσει’ την εναλλακτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για τη διακυβέρνηση της χώρας
Με εκτίμηση,
Φάνης Γκαραγκούνης
Καθηγητής Φιλοσοφίας
ΑΠΟΨΗ με αφορμή την συγκρότηση του ψηφοδελτιου των Ευρωεκλογών.
ΜΠΟΡΕΊ να ζούμε την προεκλογική περίοδο των Ευρωεκλογών, εντούτοις υπάρχουν τα ζητήματα εκπροσώπησης καθώς και τα ζητήματα έκφρασης και συμμετοχής στα διάφορα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, για τα οποία υπάρχουν μεμονωμένες φωνές διαμαρτυρίας αλλά και μια προσχηματική «ανεξαρτησία» του παρόντος μπλοκ, και ως προς την Ταυτότητά του.
ΟΙ ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ως εξατομικευμένες συνιστώσες που προέρχονται από διάφορους χώρους της Αριστεράς και που αποτελούν μια ακηδεμόνευτη φωνή, λόγο, πολιτική – κοινωνική δράση, εκπροσωπούνται στα διάφορα «όργανα» είτε ως «ανένταχτοι» των τάσεων των κομματικών συνιστωσών, είτε ως «προσωπικότητες» του ευρύτερου κοινωνικοπολιτικού ή του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, χωρίς όμως να υπάρχει μια συμφωνημένη διαδικασία που να προήλθε από μια συζήτηση στο επίπεδο της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και με την συμμετοχή ( δικτυακά) όσων ανένταχτων το επιθυμούσαν.
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ που δεν εντάσσεται σε κάποια τάση του κομματικού του χώρου, δεν θεωρείται ανένταχτος και ούτε μπορεί με αυτήν την ιδιότητα να συμμετέχει στην διαβούλευση θέσεων , ούτε να συναποφασίζει για ζητήματα, όπως η συγκρότηση του ψηφοδελτίου των Ευρωεκλογών.
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΔΙΑΛΟΓΟΥ προτείνω σε όσους όντως δεν έχουν κομματική σχέση με καμιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ να βρούμε να τρόπο επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων.
Η ΜΑΧΗ των Ευρωεκλογών δεν αποτελεί εμπόδιο αλλά ευκαιρία
Δευτέρα, 18 Μάϊος 2009
Η ΞΕΦΤΙΛΑ της ΞΕΦΤΙΛΑΣ των Πολιτικών και Συνδικαλιστικών Εκπροσώπων
Η 58η συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, που ξεκίνησε την Πέμπτη το βράδυ και ολοκληρώθηκε χθες στον Αστέρα Βουλιαγμένης, προσέλκυσε την διαμαρτυρία δύο νεολαιών. Της ΚΝΕ και του ΛΑΟΣ.
Η Νεολαία του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του Συνασπισμού σε ποιες ρούγες μάζευε χόρτο;
Συμφωνούν οι Νεολαίες αυτές με την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ;
Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις των Αγροτών συμφωνούν με την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ;
Η παγκόσμια οικονομική κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα των αποφάσεων της Λέσχης. Η έξοδος θα πραγματωθεί με τις κατευθυντήριες οδηγίες και αποφάσεις της ίδιας Λέσχης.
Οι Κυβερνήσεις και οι Λαοί διαφεντεύονται από τις αποφάσεις της Λέσχης.
Δεν περίσσεψε χρόνος εκτός του εκτρώματος της Γιουροβιζιόν και των σικέ κοντρών μεταξύ Καραμανλή – Παπανδρέου για τις Ευρωεκλογές, τα Κόμματα που διεκδικούν την εμπιστοσύνη του Λαού, οι Συνδικαλιστικές Παρατάξεις και αντίστοιχα οι Συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα Κοινωνικά Κινήματα και οι Νεολαίες, εκτός της ΚΝΕ και του ΛΑΟΣ, να διαμαρτυρηθούν, να διαδηλώσουν να βγάλουν μια ανακοίνωση διάολε, για τα τεκταινόμενα στον Αστέρα της Βουλιαγμένης;
Ξεφτίλα.
Ξεφτιλισμένοι Ηγέτες και Ηγετίσκοι, εκπρόσωποι των Νεολαιών, των Κινημάτων, των εργαζομένων.
ΤΣΙΠΡΑΣ ή ΑΛΑΒΑΝΟΣ
Στο ερώτημα, γιατί στους παράλληλους μονολόγους των πολιτικών αρχηγών, ο Αλαβάνος αντικατέστησε τον Πρόεδρο του Συνασπισμού, είναι καταφανέστατο τουλάχιστον για τους έχοντας σεβασμό στον ΣΥΡΙΖΑ, για τους υπερασπιζόμενους τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι τι πιο φυσιολογικό από την εκπροσώπηση του από τον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του ομάδας, από την στιγμή που ως μόρφωμα δεν έχει την υπόσταση κόμματος αλλά συνασπισμό Κομμάτων.
Στις Ευρωεκλογές, το ψηφοδέλτιο καταρτίζεται στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ και όχι Συνασπισμού, ο οποίος αποτελεί μόνο μια συνιστώσα, έστω και την μεγαλύτερη, έστω και την δυναμικότερη από τις άλλες.
Όμως αποτελεί συνευθύνη όλων των συνιστωσών, για την μέχρι σήμερα απουσία υπόστασης κομματικού φορέα με΄ότι συνεπάγεται στον Πολιτικό του λόγο, στην συγκρότησή του, στην έκφρασή του, στην εκπροσώπησή του, στην λειτουργία του, κάτι που μπορεί να ερμηνευθεί μόνο από την σκοπιά του φτωχού συγγενή.
Δεν γίνεται αντιληπτό, πως ο Πρόεδρος του Συνασπισμού, συμπεριφέρεται εξ οφιτσίου, Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν γίνεται αντιληπτή η πατερναλιστική φεουδαρχική αντίληψη ιδιοκτησίας που διακατέχει τον Συνασπισμό έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί οι συνιστώσες να περιχαρακώνονται στο καβούκι της αυθαιντίας τους, αλλά ευθύνονται μιας και δεν «κουβαλούν» τίποτε πίσω τους , για την φεουδαρχική αυθαιρεσία του Ηγεμόνα.
Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ έγκειται στην ισότιμη συνεύρεση όλων των συνιστωσών ( κόμματα ή παρατάξεις ή κινήσεις) ως πολιτικές οντότητες που συνθέτουν την άλλη Αριστερά και όχι ως συνεταιρισμός μικρομάγαζων που συστεγάζονται σε ένα super market. Η μέχρι σήμερα συμφωνημένη λειτουργία του στο επίπεδο των αποφάσεων, που είναι η ομοφωνία αντί της αυξημένης πλειοψηφίας, μπορεί να προσδίδει μια σχετική αυτογνωσία της συγκρότησής του, αλλά από την άλλη αποτελεί και την αχίλλειον πτέρνα του.
Η αδυναμία από την μια και ο φετιχισμός στο Είναι των μικρότερων συνιστωσών από την άλλη, καθώς και ο μεγαλοϊδεατισμός της κυρίαρχης τάσης του ΣΥΝ σήμερα, τους εμποδίζει να εγκαταλείψουν την αδιέξοδη οπτική τους, καθιστώντας τον ΣΥΡΙΖΑ όμηρο μιας δυναμικά σπαρασσόμενη από αδιέξοδα κοινοβουλευτική παράταξη, με Πρόεδρο τον Αλαβάνο, με εγγυητή τον Αλαβάνο, με μοναδικό αντίπαλο δέος προς τους Ανανεωτικούς τον Αλαβάνο και με τον Τσίπρα να προσπαθεί να δημιουργήσει πολιτικό λόγο περισσότερο ως Γραμματέα της ….. ΚΝΕ, παρά ως Πρόεδρο του ΣΥΝ. Όμως η δεινή θέση που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν του επιτρέπει να απαντήσει θετικά στην δυναμική που αναπτύσσεται στο επίπεδο του Λαού ως αντίδραση προς τον δικομματισμό, τον οποίο τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΚΕ καταγγέλλουν
Μια δυναμική, που δημοσκοπικά άγγιξε το 17% ως ελπιδοφόρα προοπτική για τον ίδιο τον Λαό απέναντι σε ένα ΠΑΣΟΚ που δεν μπορούσε να απαλλαγεί από το επαίσχυντο Σημιτικό του παρελθόν, που ξάφνιασε όλες τις Συνιστώσες, έδειξε και την αδυναμία διαχείρισης μια τέτοιας έκταση προσφυγής του κόσμου, στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Έδειξε πως δεν είναι ούτε σε θέση να αντιτείνει σοβαρό πολιτικό λόγο, ούτε ότι διαθέτει μια δυναμική λόγου εμπιστοσύνης και υπευθυνότητας, που να προβάλει την ανάληψη Κυβερνητικού ρίσκου. Να απαντήσει δηλαδή στο δίλημμα, » τι θα κάνετε στην περίπτωση που δεν σχηματίζει το ΠΑΣΟΚ αυτοδυναμία στο ενδεχόμενο πρόωρων ή κανονικών εκλογών».
Η αδυναμία των άλλων Συνιστωσών αλλά και ο κίνδυνος να χαθεί η «αθωότητα» της Αριστερής τους αυθεντίας, έχει αναπτύξει μια φιλοσοφία σνομπ απέναντι σε κάθε τι που δεν υποτάσσεται στην δική τους φιλοσοφία περί Αριστεράς και Σοσιαλισμού.
Αποτέλεσμα, η υπεροχή του Συνασπισμού να λειτουργεί πατερναλιστικά με όση φεουδαρχική ιδιοκτησιακή αντίληψη προσλαμβάνει αυτός ο πατερναλισμό του ΣΥΝ πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι «ξαφνιάζει» από την μια η «αντικατάσταση» Τσίπρα από τον Αλαβάνο, αλλά από την άλλη δίνει περισσότερα εφόδια για κακόπιστη κριτική, διαμορφώνοντας ένα τοπίο χαμηλών προσδοκιών, προδικάζοντας ένα αποτέλεσμα διαλυτικού χαραχτήρα, που θα καταφανεί μετά τις Ευρωεκλογές, αν το ποσοστό είναι πάρα πολύ κατώτερο των προσδοκιών, πάντα σε σχέσει μα τα δημοσκοπικά αποτελέσματα, που κατέτασσαν τον ΣΥΡΙΖΑ τρίτο κόμμα.
vangelis konstantinou (09:18:03) :
Ο ΣΥΡΙΖΑ στον αστερισμό την καθόδου.
ΟΤΑΝ Η ΒΑΣΙΚΗ πολιτική πλατφόρμα του λόγου και του έργου στον ΣΥΡΙΖΑ, απηχεί τις αγκυλώσεις και τις στρεβλώσεις του Αριστερού Ρεύματος , άλλα και ορισμένων σεχταριστικών συνιστωσών, όταν εν ονόματι της δημοκρατικής διαδικασίας αποκεφαλίζεται ο Παπαδημούλης για να πάρει την θέση του το Αριστερό Ρεύμα, όταν κάθε τι που δεν εντάσσεται στην μεγάλη ιδέα της της “Μίας Αριστερά με του ΚΚΕ” και κανέναν άλλον, που θεωρείται το λιγότερο ύποπτος, όταν η νεολαία γυρίζει την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ και τρέχει στις παραλίες, τότε το σχεδόν 5% που απέχει χιλιόμετρα από το στόχο των τριών βουλευτών στο Ευρωκοινοβούλιο και τον Τρίτο Πόλο, φαντάζει σωσίβιο για τον Τσίπρα και τα “Ρεύματα” που τον στηρίζουν.
ΟΤΑΝ Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ολοκληρώνεται σε ένα κόμμα, σε μια Πολιτική Παράταξη που έχει καταστατικό και διαδικασίες, που δεν μπορεί να έχει Πρόεδρο, Εκτελεστική Γραμματεία, όργανα και οργανώσεις, αλλά και μέλη ισότιμα μεταξύ τους και όχι τον ΣΥΝ να επικρέμαται των αποφάσεων και της δράσης του, τότε πάλι καλά να λες που δεν πέσαμε και παρακάτω.
ΟΤΑΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΙΚΑ ένα σημαντικό πλήθος πολιτών αποφασίζει να δείξει τον δρόμο και να εμπιστευτεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια τους ανάγκη, να επικρατήσει το Σοσιαλιστικό ρεύμα στην Κοινωνία ως μέσο ανάπτυξης, Πολιτικού Λόγου, Κοινωνικής ανασυγκρότησης, Εργασιακής και οικονομικής αναδιάρθρωσης, ως μέσον που θα δημιουργούσε ένα μέτωπο Σοσιαλιστικών και Σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, που θα υποχρέωνε το ΠΑΣΟΚ στην αναζήτηση της Αριστερής του Συνείδησης, τότε επικράτησαν τα …. Ρεύματα – Συνιστώσες και η Κομμουνιστική συνείδηση, για να πάρουν τα μυαλά αέρα και ο Βερμπαλισμός να αποτελεί την επωδό της κάθε άρνησης για μια τέτοια προοπτική.
ΟΤΑΝ Η ΚΙΝΗΣΗ ΑΛΑΒΑΝΟΥ να υποδείξει από την μια, την ανωριμότητα του Τσίπρα ως Πολιτικός Αρχηγός, άλλα από την άλλη να του επιτρέψει τον τελευταίο λόγο στην κεντρική προεκλογική ομιλία, μια ανωριμότητα που δεν αντιστοιχίζεται με το επίπεδο Παπανδρέου, Καραμανλή, Παππαρήγα και Καρατζαφέρη σε ένα ντιμπέι, τότε το δαχτυλίδι της διαδοχής του στον ΣΥΝ, ήταν …. μπρούντζινο.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ στέλνει την νεολαία στην παραλία, γιατί η αποχή κατά κύριο λόγο επιβαρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να αναρωτηθούμε το γιατί.
Γιατί στείλαμε την νεολαία στις παραλίες.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΕΙΣΑΜΕ, γιατί δεν ήμασταν αυθεντικοί, γιατί φάνηκαν οι ασχήμιες μας κυρίως εντός του ΣΥΝ με τα αποφασίζουμε και διατάσσουμε του Αριστερού Ρεύματος, γιατί τα συντροφικά μαχαιρώματα έδωσαν και πήραν, γιατί δεν εγγυόμαστε ένα σίγουρο μέλλον ούτε και ένα σταθερό παρόν, γιατί, γιατί, γιατί….
ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ, παρ’ ότι είναι βάσιμη και υπαρκτή, ότι σε περιόδους έντονης οικονομικής κρίσης, μισαλλόδοξα συνθήματα των φασιστικών κομμάτων έχουν περισσότερη απήχηση στις μάζες από όποια συνθήματα ή θέσεις προβάλει η Αριστερά.
ΓΙΑΤΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ στις περιόδους “ευφορίας” περιόδους ανάτασης των κινημάτων δεν έχει λόγο πολιτικής εμπιστοσύνης και αποδοχής που να εγγυάται μια σίγουρη οδό επικοινωνίας και εμπιστοσύνης με τις κοινωνίες που εκφράζει ή που πρέπει να εκφράσει.
Επειδή υπάρχουν πολλά ” όταν” και πολλά “γιατί” , οφείλουμε το λιγότερο να αναθεωρήσουμε τον λόγο και την πολιτική μας στάση.
Οφείλουμε να συζητήσουμε όλες τις πιθανές αιτίες του εκλογικού αποτελέσματος και ίσως χρειάζεται αναθεώρηση δεδομένων και αδιαπραγμάτευτων θέσεων.
Χρειαζόμαστε ένα έκτακτο Συνέδριο που θα επαναπροσδιορίσει την οργανωτική αυτοτέλεια, την Πολιτική και Ιδεολογική ταυτότητα, τα μέσα και την μεθοδολογία, τον στρατηγικό στόχο και την καθημερινή μας δράση.